شخ محمدحسن رازي مشهور به شيخ آقابزرگ در 11 ربيع‏الاول 1293 ق در تهران متولد شد. او فقيه، محقق، مُدقّق اصولي، رجالي، جامع علوم متنوعه و از شاگردان آخوند ملاكاظم خراساني، شريعت اصفهاني، سيدكاظم يزدي و ميرزا محمدتقي شيرازي بود. آقابزرگ با پشتكار خارق‏العاده و ايثار و عزم راسخ، هر چه كتاب و كتابخانه راغ داشت ملاحظه كرد و در حدامكان، نوشته‏هاي شيعه را جمع‏آوري نمود و به تهيه‏ي دايرةالمعارف كتاب‏شناسي شيعه يعني "الذَّريعَةُ اِلي تَصانيفِ الشّيعه" در 26 جلد پرداخت. علاوه بر اين كتب طَبَقاتُ اَعلامُ الشّيعه، مَعنيُ المَقال، هديةُالرّازي و الرَّشاد و... نيز از آثار ماندگار اين عالم بزرگ مي‏باشند. او از ملاكاظم خراساني، شريعت اصفهاني، ميرزا حسين نوري، شيخ طه نجف، سيدحسن صدر و ديگر بزرگان روايت كرده و زياده بر سي تن از علما از وي اجازه روايت داشتند. در محضر درس آقابزرگ تهراني علماي فاضل فراواني زانوي ادب زدند كه حضرات آيات سيدعبدالعزيز طباطبايي يزدي، سيدمرتضي نجومي، شهيد سيدمحمد علي قاضي طباطبايي، سيدمحمدصادق بحرالعلوم و... از آن جمله‏اند. آقابزرگ تهراني در نجف اشرف درگذشت و طبق وصيت او، در كتابخانه‏اش به خاك سپرده شد.