ابوعلي فضل بن حسن طبرسي در سال 468 ق به دنيا آمد. پس از فراگيري مقدمات در مشهد مقدس به تحصيل ادبيات عرب، قرائت، تفسير، حديث، حساب و جبر، فقه، اصول وكلام پرداخت و در آن علوم متبحرگرديد. علامه در حدود 54 سال در مشهد بود و سپس راهي سبزوار شد و به تدريس و تاليف همت گماشت. قطب الدين راوندي، ابن شهر آشوب، ضياءالدين راوندي و... از جمله شاگردان او به شمار مي‏آيند.همچنين اسرار الامامه، تاج المواليد و كنوز النجاح ازتاليفات اوست. از ميان ده‏ها كتاب او، تفسير كبير مجمع البيان، به عنوان سرآمد تفاسير، مطرح گرديده است. او همچنين فقيهي وارسته و عالمي آگاه بود و محل مراجعه‏ي مردم واقع مي‏شد. سرانجام امام مفسّران، پس از نزديك به هشتاد سال عمر با بركت درروز عرفه‏ي سال 548 ق بدرود حيات گفت. بعضي، مسموميت توسط بدخواهان را عامل درگذشتِ وي گفته‏اند. بدنش را به مشهد منتقل كرده و در جوار حرم امام رضا(ع) به خاك سپردند.