در پي شكست نهايى ژاپن در جنگ جهاني دوم و تصرف شمال شبه جزيره كره به دست ارتش شوروي و منطقه جنوبي آن توسط نيروهاي امريكايى و نيز توافقات سران متفقين، مقدمه تجزيه اين سرزمين به دو كشور فراهم شد. در27 دسامبر 1945م كنفرانسي در مسكو برگزار گرديد كه در آن نمايندگان شوروي سابق، امريكا و انگلستان حضور داشتند و چون توافقي براي حل مسئله كره حاصل نشد، قرارداد مسكو شبه جزيره كره را به صورت رسمي به دو قسمت در طرفين شمالي و جنوبي مدار 38 درجه تقسيم نمود. در نتيجه تلاش و اميد مردم اين منطقه براي اتحاد و يك پارچگي به علت وجود تضادهاي عقيدتي و اختلافات سياسي و مصالح و منافع دو ابرقدرت آن زمان به يأس مبدل شد. اين جدايى، زمينه‏ساز جنگ دو كره در سال 1950م و تشديد مخاصمات دو طرف گرديد. با اين حال، در سال 1991، با امضاي پيماني كه به "قرارداد آشتي، عدم تجاوز، مبادله و همكاري" موسوم است، تا اندازه‏اي زمينه همكاري دوكره فراهم گرديد و اولين و مهم‏ترين گام در جهت اتحاد و يك‏پارچگي مجدد دو كشور برداشته شد.