هواري بِوِمديَن، حاكم نظامي الجزاير، سال 1935م در ناحيه‏اي از شمال الجزاير به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات، در دانشگاه الازهر مصر به تدريس پرداخت و در آن‏جا بود كه با احمد بن بلا مبارز معروف الجزايري آشنا شد. بومدين به توصيه بن بلا به جنبش ضد فرانسه در الجزاير پيوست و در سال 1955م فرمانده كل چريك‏هاي ضد فرانسه در الجزاير گرديد. او در تونس نيروي مجهّز و كارآزموده‏اي مركب از 30 هزار نفر را با كمك‏هاي مصر و شوروي سابق به وجود آورد. پس از استقلال الجزاير، بومدين در سال 1962م با نيروي نظامي خود از تونس وارد الجزاير شد و پس از نبردي سخت با حكومت مركزي، دولت را ساقط كرده، احمد بن بلا را به رياست حكومت جديد رساند. بومدين سپس به دفع شورش‏هاي داخلي و بازگرداندن امنيت كشور پرداخت. اما سرانجام در 19 ژوئن 1965م با يك كودتا عليه بن بلا، وي را بر كنار كرد و خود قدرت را در دست گرفت. به غير از شيوه اداره كشور كه همواره بن‏بلا و بومدين در مورد آن اختلافاتي با يك‏ديگر داشتند، اين دو تابع دو طرز فكر ايدئولوژيكي نيز بودند كه بر اختلافات آنان مي‏افزود. بومدين بر خلاف بن بلا معتقد بود الجزاير بايد به سرعت عربي شود و جنبه‏هايى از زندگي مردم مانند زبان و فرهنگ كه در سال‏هاي استعمار فرانسه دستخوش تغيير شده است، در اولويت اين استحاله قرار گيرد. حتي او اعتقاد داشت كه انقلاب الجزاير نمي‏تواند در محدوده مرزهاي خود باقي بماند. وي مي‏گفت انقلاب سوسياليستي الجزاير بايد به تونس و مراكش نيز راه يابد. بومدين در مارس 1975، طراح و ميزبان طرح صلح رؤساي ايران و عراق در اجلاس دوره‏اي اوپك بود كه به امضاي قرارداد 1975م الجزاير و حل اختلافات مرزي ايران و عراق انجاميد. وي كه مدت سيزده سال امور الجزاير را بر عهده داشت سرانجام در بيست و هفتم دسامبر 1978م در 43 سالگي درگذشت و پس از او، شاذلي بن جديد، به قدرت رسيد.