در 19 سپتامبر 1979م، حفيظاللَّه امين رئيس جمهور پيشين افغانستان، در پي يك كودتاي خونينِ درون حزبي، نور محمد تركي رئيس جمهور وقت را سرنگون ساخت و خود زمام امور را در دست گرفت. به قدرت رسيدنِ امين ناشي از ناتواني حكومت تركي در سركوب قيام اسلامي ملت مسلمان افغانستان بود. ولي روس‏ها به حفيظاللَّه امين كه در صدد نزديكي به امريكا و ايجاد تعادلي در روابط افغانستان با شرق و غرب بود بدگمان شدند و در 27 دسامبر 1979م، با پياده كردن بيش از پنج هزار نفر از نيروهاي هوابرد خود در كابل، حكومت 98 روزه حفيظاللَّه امين را سرنگون ساختند. دولت شوروي در توجيه تجاوز نيروهاي خود به افغانستان مدعي شد كه به تقاضاي دولت افغانستان و براي دفع خطري كه از خارج، اين كشور را تهديد مي‏كرد در افغانستان نيرو پياده كرده است، در حالي كه اگر دولت افغانستان از شوروي تقاضاي كمك كرده بود، حفيظاللَّه امين، رئيس قانوني اين دولت به دست نيروهاي اشغال‏گر به قتل نمي‏رسيد. پس از قتل حفيظاللَّه امين، بَبرك كارمل كه همراه نيروهاي شوروي وارد كابل شده بود به رياست جمهوري افغانستان انتخاب شد ولي مردم افغانستان در برابر نيروهاي مهاجم و رئيس جمهور منصوب آن‏ها سر به مقاومت برداشتند و دولت شوروي براي رويارويى با مجاهدان مسلمان افغان ناچار شد نيروهاي خود در افغانستان را در اوايل دهه 1980م تا يك‏صد هزار نفر افزايش دهد. دخالت نظامي شوروي در افغانستان با مخالفت شديد غرب و كشورهاي مسلمان جهان روبرو شد و نيروهاي مخالف رژيم دست نشانده افغانستان كه با دريافت اسلحه و كمك‏هاي مالي از خارج تقويت مي‏شدند در نقاط مختلف افغانستان سر به شورش برداشتند. دولت شوروي سرانجام پس از هشت سال جنگ بي‏حاصل، شكست در برابر مجاهدان افغان را پذيرفت و خاك اين كشور را ترك كرد. (ر.ك: 16 مه)