احمد سوكارنو قهرمان استقلال اندونزي و اولين رئيس جمهور اين كشور در ششم ژوئن 1901م در جاوه اندونزي به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات متوسطه، در رشته مهندسي ادامه تحصيل داد و به اخذ درجه دكتري نائل آمد. سوكارنو از زمان تحصيل، فعاليت‏هاي سياسي داشت و وارد گروه‏هاي سياسي شد. وي در سال 1926 احزاب بومي اندونزي را براي جنگ عليه نيروهاي استعمارگر هلند سازماندهي كرد. از اين رو پس از چند بار دستگيري توسط هلندي‏ها، در سال 1940 به سوماتْرا تبعيد شد و در زمان حمله ژاپن به اندونزي در جريان جنگ جهاني دوم، با تلاش فراوان از پيش‏روي آنها در اندونزي جلوگيري كرد. در سال 1945 و به هنگام استقلال اندونزي از هلند، سوكارنو به رياست جمهوري رسيد و علي‏رغم حملات هلندي‏ها، به پيروزي نهايي دست يافت. اما با انفجار بمب هسته‏اي در ژاپن در جريان جنگ جهاني دوم و تسليم آن كشور، مجدداً هلندي‏ها حملات خود را عليه اندونزي شدت بخشيدند. ليكن كار به جايي نبردند و آزادي‏خواهان به رهبري سوكارنو موفق شدند در سال 1948م به پيروزي نهايي نائل آيند. سوكارنو در سال 1956م با صدور دستور تأسيس مجلس ملي اندونزي به موقعيت سياسي خود اعتبار بيشتري بخشيدند. او به همراه تيتو و جمال عبدالناصر رؤساي جمهور يوگسلاوي و مصر از بنيان‏گذاران اصلي جنبش عدم تعهد بود. ليكن در فاصله سال‏هاي 1957 تا 1964م حوادثي مانند درگيري با مالزي، شورش در ارتش، مخالفت‏هاي مردمي، تيرگي روابط با شوروي و نيز ازدواج‏هاي متعدد و پرخرج و جمع‏آوري كلكسيون‏هاي گران‏بها، اعتبار داخلي و خارجي سوكارنو را مخدوش نمود و پايه‏هاي حكومت وي را متزلزل ساخت. سوكارنو، در نهايت در ماجراي اسرارآميز كودتاي حزب كمونيست اندونزي و سپس طي كودتاي وابسته به غرب به رهبري ژنرال سوهارتو در سال 1965م به شدت منزوي شد و به جز حضور در مراسم و تشريفات مربوط به مقام رياست جمهوري اختياري نداشت تا اينكه در 12 مارس 1967م مجبور به استعفا گرديد. در جريان درگيري ژنرال سوهارتو با كودتاگران كمونيست، يكي از كشتارهاي بي‏سابقه در تاريخ به نمايش درآمد به طوري كه ظرف چند روز اول، بين 400 تا 700 هزارنفر را به بهانه كمونيست بودن به كشتن داد. احمد سوكارنو سرانجام در 20 ژوئن 1970م در 69 سالگي درگذشت.