ابومحمد عبداللَّه بن احمد معروف به ابن خَشّاب در سال 492 ق در عراق به دنيا آمد واز كودكي به فراگيري علوم رايج زمان خود پرداخت. ابن خَشّاب به تدريج در رشته‏هاي منطق، حديث، ادب، نحو و لغت مهارت يافت و به تاليف كتب متعدد همت گماشت. شخصيت علمي ابن خشاب از اعتباري كم نظير برخوردار است و به اين سبب او را علامه، حُجَّتِ عَرَب و حجتُ الاسلام خوانده‏اند. ابن‏خشاب در قرائت قرآن و فهميدن قرآن مجيد، سرآمد قاريان عصر خود محسوب مي‏شد و قرآن را با قرائت‏هاي گوناگون از حفظ داشت. ابن خشاب با مردم فرو دست بسيار فروتنانه رفتار مي‏كرد اما در برابر فرمانروايان و اشراف، تكبُّر نشان مي‏داد. افزون بر استادي در زبان عرب، نحو، لغت، تفسير، حديث، نسب‏شناسي و... در ادب، شعر، منطق، حساب، هندسه و... نيز مهارت داشت. از او تاليفات ارزشمندي بر جاي مانده است كه تواريخ ميلادُ الائِمة و وَفَياتِهِم، مسائلٌ في النَّحو و القصيدَةُ البديعيّة و... از آن جمله‏اند. ابن خشاب ثروت خود را كه مجموعه‏اي از كتب نفيس بوده، وقف طالبان علم كرد اما اكثر آن‏ها به تاراج رفت.