شيخ تاجُ‏الدين ابوطالب علي بن اَنجُب بن عثمان بغدادي مشهور به ابن ساعي در سال 593 ق در بغداد به دنيا آمد. او در آغاز، علوم متداول زمان را نزد اساتيد فن آموخت و از بزرگان علم و دانش گرديد. ابن ساعي سال‏ها كتابدار مدرسه‏ي نظاميه‏ي بغداد بود و پس از سقوط بغداد توسط مغولان، از سوي خواجه نصيرالدين طوسي، براي نظارت بر كتابخانه‏هاي بغداد منصوب شد. در روزگاري كه بايد آن را دوره‏ي رواج تاريخ نويسي به شمار آورد، ابن ساعي از نويسندگان بسيار پركار آن زمان به شمار مي‏رفت كه از اين راه ظاهراً مال فراواني به دست آورد. از ابن ساعي آثار متعددي به جاي مانده كه ويژگي آنها، توجه مؤلف به تاريخ حاكمان عباسي است، به طوري كه برخي از آثار او از منابع مهم اين دوره و منبع اصلي نويسندگان پس از وي بوده است. كتاب اخبارُ الخُلَفاء كه به تاريخ ابن ساعي نيز مشهوراست از جمله آثار اين مورخ مسلمان مي‏باشد. هم‏چنين اَخبارُالاُدَبا در 5 جلد، اَخبار الحَلاّج و اخبارُ قضاة بغداد از اوست. ابن ساعي سرانجام در 81 سالگي در بغداد درگذشت و در همان شهر به خاك سپرده شد.