سيد ابوعلي ماجد بن هاشم بن علي حسيني بحراني از علماي بزرگ شيعه در قرن يازدهم هجري است. وي عالمي عامل و فاضلي كامل و محقق، فقيه، محدث، اديب و شاعر و اولين منتشر كننده‏ي حديث در شيراز بود. سيد ماجد، پس از فراگيري مقدمات علوم به حجاز و عراق هجرت نمود و سپس مقيم شيراز شد. وي در شيراز به تدريس و فتوا پرداخت و شيخ الاسلام شيراز گرديد. طلاب علوم ديني از اطراف و اكناف به دور او گرد آمده و از حوزه‏ي درسش بهره‏مند مي‏شدند. ملامحسن فيض كاشاني و شيخ سليمان ماحوزي از شاگردان او بوده و شيخ بهايي با وي دوستي داشته است. مهم‏ترين كتاب سيدماجد، سَلاسِلُ الحَديد مي‏باشد و نيز مُقَدَّمَةُ الواجب و يوسفيّه نيز از اوست. سيد ماجد در شيراز بدرود حيات گفت ودر حرم حضرت شاه چراغ(ع) مدفون گرديد.