ابوالثّناء محمود بن مسعود بن مُصلح فارسي كازروني اشعري شافعي معروف به قطب الدين شيرازي يكي از دانشمندان بزرگ قرن هشتم هجري و از شاگردان خواجه نصيرالدين طوسي، صدرالدين قونوي و كاتبي قزويني بود. قطب الدين شيرازي، پزشك، رياضي‏دان، فيزيك‏دان، منجّم و فيلسوف بزرگ ايراني، اولين كسي بود كه درباره‏ي رنگين كمان و چگونگي تشكيل آن تحقيق كرد و به تفسيري علمي درباره‏ي آن دست زد. وي همچنين علومي چون منطق، عرفان و هندسه رانزد دانشمندان مشهور آن زمان آموخت. او در فراگيري طب نيز بسيار كوشا بود و سال‏ها در بيمارستان شيراز به طبابت و مداواي بيماران مشغول بود. قطب الدين، كتب متعددي در طب، حكمت، رياضي و نجوم نگاشته كه از آن جمله مي‏توان به شرح كليات قانون ابن سينا در طب، اختياراتُ المُظَفّري در هئيت، شرحُ الاَشراف، شرح حكمةُالاشراق، ترجمه‏ي تحرير اُقليدس اثر خواجه نصيرالدين طوسي و نهايةُ الادراك في درايةِ الافلاك در علم نجوم و ستاره‏شناسي، اشاره كرد. وفات قطب‏الدين شيرازي در 24 رمضان سال 710 يا 716 ق در 82 76 يا 86 سالگي در تبريز اتفاق افتاد و در همان شهر به خاك سپرده شد.