ابومعشر جعفر بن محمد بن عمر بلخي، حكيم و منجم، در ابتدا در بغداد از محدثين بزرگ بود و با فلسفه و حكمت و علوم عقلي مخالفت مي‏كرد ولي بعدها به اين علوم متمايل گرديد و به مدارج بالايى در آن‏ها دست يافت. ابومعشر در اثر همت عالي و تلاش خستگي‏ناپذير خود، در تمامي شعب حكمت، خصوصاً رياضيات، نجوم و هيئت داراي بصيرتي فوق العاده بود و استاد كل و سرآمد اهل فن به شمار مي‏رفت. ابومعشر تاليفات متعددي در نجوم و رياضي دارد از قبيل: اثبات علم النجوم، زيج الهَزارات، المَدخلُ الكبير و... . ابومعشر مشهورترين منجم مسلمان بود و اشتهار او تا قرن‏ها بعد نيز همچنان حفظ شد. بر اساس ديدگاه ابومعشر، همه‏ي معارف، منشأ الهي دارد و علم نجوم نيز از اين قاعده مستثني نيست. آثار ابومعشر از لحاظ در برداشتن بخش‏هايي از نوشته‏هاي كهن كه اصل آن‏ها از بين رفته، قابل توجه است.