ابومحمد سعيد بن مبارك معروف به ابن دهان، مفسر، اديب و شاعر مسلمان در سال 494 ق در بغداد به دنيا آمد و پس از طي دوران تحصيلات مقدماتي، علم لغت را فرا گرفت و از بزرگان بسياري، حديث شنيد. اين لغت شناس بزرگ همچنين به ادبيات، به ويژه سرودن شعر، توجه خاصي داشت و شاگردانش را نيز به سرودن شعر تشويق مي‏كرد. ابن دهان، كتابخانه‏اي عظيم داشت كه در جريان طغيان رود دجله، خسارت‏هاي شديدي ديد. او براي احياي مجدد كتب از دست رفته، تلاش‏هاي بسيار كرد و سرانجام بينايي خود را در اين راه از دست داد. از آثار ابن دَهّان تنها بخش كوچكي، آن هم در زمينه‏ي شعر و ادب و به صورت خطي باقي مانده است. ابن دَهّان سرانجام در 75 سالگي درگذشت.