مازيار بن قارن يكي از اسپهبدان طبرستان است كه تعلق خاطر خاصي به كيش و آيين زردشت و آداب ايراني داشت. او بر معتصم عباسي عصيان كرد و معتصم، عبداللَّه بن طاهر را از خراسان براي سركوبي او فرستاد. عبداللَّه، مازيار را گرفت و به بغداد روانه كرد. خليفه او را به ضرب تازيانه كشت و جسدش را آويخت. سپس معتصم، افشين، ديگر سردار نامدار را متهم كرد كه با مازيار همدست بوده و در توطئه‏ي احياي دين مزدكي و خرّمي با او شريك بوده است. به همين تهمت او را به سال 227 ق به حبس انداخت تا در زندان مرد.