آيت اللَّه سيدمحمدتقي خوانساري در سال 1305ق در خوانسار به دنيا آمد. پس از تكميل مقدمات علوم در زادگاه خود، رهسپار حوزه‏ي نجف گرديد و در حلقه‏ي درس آخوند خراساني، سيدمحمدكاظم يزدي، ميرزاي ناييني و آقاضياء عراقي جاي گرفت. با شروع جنگ جهاني اول، به صف راهيان جهاد پيوست و در كنار ديگر بزرگان از كيان اسلامي به دفاع برخاست و در اين راه متحمل چهار سال اسارت گرديد. وي پس از بازگشت به خوانسار، در درس آيت اللَّه حائري يزدي شركت جست و مورد توجه خاص استاد قرار گرفت. آيت اللَّه خوانساري پس از ارتحال مؤسّس حوزه‏ي علميه‏ي قم، به همراه آيات عظام حجت كوه كمره‏اي و صدر، مسؤوليت حوزه و رهبري ديني مردم را به عهده گرفت. نماز باران ايشان در زمان حضور متفقين در ايران در سال 1320 ش و استجابت دعاي باران، زبانزد خاص و عام است. در سال پاياني عمر شريف ايشان، به خواست مردم همدان،جهت سپري كردن تابستان راهي آن شهر شد و با استقبال مردم مواجه گرديد. سرانجام در يكي از روزهايي كه براي برپايي نماز جماعت راهي مسجد جامع همدان بود، دچار حمله‏ي قلبي گشت و در هفتم ذي‏الحجه ‏ي سال 1371 ق به احرام جانان درآمد و در 66 سالگي لبيك گويان به سراي دوست شتافت. پيكر مطهر وي پس از تشييعي باشكوه در جوار استادش در حرم مطهر حضرت معصومه(س) دفن شد.