آيت‏اللَّه ميرزا ابوالفضل زاهدي، در حدود سال 1270ش (نيمه شعبان 1309 ق) در قم و در بيت علم و فقاهت به دنيا آمد. وي پس از فراگيري مقدمات و سطوح حوزه، در محضر درس خارج حضرات آيات ميرزا ابوالقاسم كبير قمي، شيخ عبدالكريم حائري يزدي و درس فلسفه و حكمت استاد ميرزا علي اكبر مدرس يزدي، به مدارج بالاي علمي رسيد. اين عالم جليل از جمله افرادي بود كه در مهاجرت آيت‏اللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي از اراك به قم و تشكيل حوزه علميه، نقش مؤثري ايفا كرد و باعث دلگرمي آيت‏اللَّه حائري مي‏گرديد. ايشان بارها از طرف آيت‏اللَّه حائري به عنوان جانشين در اقامه نماز جماعت ايشان و سخنگوي آن بزرگوار در رويدادهاي گوناگون، انتخاب شده و مورد اعتماد بود. آيت‏اللَّه زاهدي پس از ورود آيت‏اللَّه بروجردي به قم، در كنار آن مرجع عظيم قرار گرفته و علاوه بر شركت در درس ايشان، از موقعيت ممتازي نزد آن بزگوار برخوردار بود. ايشان علاوه بر تبحر در بحث و ردّ و ايراد استدلالي در اديان، به تاريخ و جغرافياي اديان گوناگون آشنا بود، به طوري كه از ايشان براي بحث علمي با صاحبان اديان استفاده مي‏شد. علماي بزرگ و مراجع تقليد براي نظريات ايشان از جمله نظرات فقهي‏اش احترام خاصي قائل بودند و حضرت امام خميني(ره)، ايشان را "شيخ الطائفه" مي‏خواند. همچنين رسالة الضَّرر، منطق الحسين و مقصد الحسين از جمله آثار اوست. آيت‏اللَّه زاهدي، در جريان نهضت اسلامي عليه رژيم شركت داشت و عليه قانون ننگين كاپيتولاسيون موضع‏گيري نمود. اين فقيه جليل، سرانجام در دوازدهم فروردين 1357 ش در 87 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و پس از تشييع باشكوهي، در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد. مراسم تشييع وي به صحنه مبارزه عليه رژيم تبديل شد و باعث گشودن دوباره مدرسه فيضيه كه سالياني تعطيل بود، گرديد.