سازمان اطلاعات و امنيت كشور معروف به ساواك، يك روز پس از انتخاب دكتر منوچهر اقبال به نخست وزيري، به دستور وي، دست به كار شد. رييس ساواك كه از طرف شاه انتخاب مي‏شد، به عنوان معاون نخست وزير فعاليت مي‏كرد و داراي اختيارات وسيع امنيتي و اطلاعاتي بود. ساواك ظاهراً از بدنه اصلي ارتش و پليس جدا شد ولي بعدها به اندازه‏اي وسعت پيدا كرد كه كنترل ارتش و پليس هم با آن بود. در تشكيل ساواك، آمريكا و رژيم صهيونيستي مداخله تام داشتند و بنيانگذار آن در حقيقت دولت آمريكا بود و تمام برنامه‏هاي آن با نظارت آمريكا انجام مي‏شد. ساواك در طول فعاليت خود با شدت و خشونت به سركوبي مخالفان مي‏پرداخت تا جايي كه تدريجاً اين سازمان بر تمام وزارت‏خانه‏ها و سازمان‏هاي دولتي مسلط شد و هرگونه استخدام و انتصابي بايد با موافقت آنجا صورت مي‏گرفت. ساواك در طي سال‏ها، معترضين به رژيم را به بدترين وجهي تحت شكنجه قرار مي‏داد و از هيچ كس جز شاه، اطاعت نمي‏كرد. اين سازمان مخوف سرانجام در اقدامي عوام فريبانه براي آرام ساختن مردم توسط بختيار در روزهاي پاياني عمر رژيم، منحل شد. همچنين پس از انقلاب، برخي رهبران اصلي آن از جمله ارتشبد نصيري، رييس ساواك به حكم دادگاه انقلاب تيرباران شدند.