آلن رنه فیلمسازی است كه بین منتقدان اروپایی دیدگاه‌های متفاوت و بسیار متنوعی درباره او وجود دارد. مثلا «گرگور ژوزف» منتقد «لوپاریزین» معتقد است: رنه نسخه مستعمل و دست‌چندم كن‌لوچ است و «آنتون سیمونه» منتقد برجسته «كایه دو سینما» در ستایش او می‌نویسد: «خون تازه در رگ سینما.»رنه فیلمسازی است جسور، صریح و تلخ‌اندیش كه آثارش عمدتا به مقوله نقد رفتارهای انسانی در قالب ریزداستان‌های مینی‌مالیستی می‌پردازد و فضای آثارش به‌شدت تحت‌تاثیر نویسندگانی مثل «اومبرتو اكو» و «ریموند كارور» است. فیلمسازی كه توانایی خلق فیلم‌های شگفت‌انگیزی مثل «علف وحشی» یا «ترس شخصی در مكان‌های عمومی» را دارد، قطعا از بهترین‌های تمام ادوار است. رنه كه در كارنامه خود علاوه بر ساخت فیلم‌های سینمایی، سابقه نگارش فیلمنامه فیلم «پنهان» اثر «میشاییل هانكه» را هم به‌صورت مشترك دارد، اولین‌بار با ساخت یك سریال مستند جنجالی و غریب به نام «شهر خوك‌ها» مطرح شد. مستند او درباره رفتار مردم فرانسه با مهاجران بود و این سریال بعد از پخش سه قسمت به سبب اعتراض‌های مردمی توقیف شد، ولی نام رنه را بلندآوازه كرد. او سپس بدون توجه به قواعد و قوانین معمول، وارد عرصه فیلمسازی شد و به‌زودی بدل به چهره‌ای معتبر و خاص در سینمای فرانسه – و بعد دنیا – شد. رنه دیوانه‌وار مجذوب دنیای آثار وودی آلن است و وقتی در جشنواره نیویورك با او روبه‌رو شد، در برابر او چنان تعظیم تمام و كمالی كرد كه همه را به تعجب واداشت. او در گفت‌وگویی در حاشیه همین جشنواره گفت، تنها تماشای مكرر فیلم‌های وودی آلن بوده كه او را از یك دوره افسردگی حاد نجات داده و برای همین تا آخر عمر خود را مدیون او خواهد دانست. رنه در آخرین دوره جشنواره كن، جایزه دستاورد فعالیت هنری را برای فیلم عجیب و خاص «علف وحشی» گرفت، فیلمی پرپیچ و خم و اندوهگین كه «ژان رنو» بازیگر بزرگ فرانسوی یكی از تهیه‌كنندگان آن بود. او علاوه‌بر فرانسه، تاكنون در بلژیك، ایتالیا و سوئد هم فیلم ساخته و به تازگی اعلام كرده مایل است فیلم ساختن در دنیای هالیوود را هم تجربه كند، گرچه «لوك بسون» در مصاحبه‌ای تلویزیونی از او خواست از این كار بپرهیزد! آلن رنه كه مادرش الجزایری است، در آشوب‌های خیابانی سال ۲۰۰۷ پاریس، به میان معترضان رفت و یكی از كسانی بود كه كوشید آتش خشم جوانان مهاجر را خاموش كند.