حاجيه خانم سيده‏نصرت‏بيگم‏امين معروف به بانوي مجتهده اصفهاني درسال 1265 هجري‏شمسي در اصفهان متولد شد و از در 4 سالگي براي آموزش قرآن و فراگيري خواندن و نوشتن راهي مكتب گرديد. در سن 15 سالگي با پسر عموي خود ازدواج كرد و از 8 فرزند، 7 تن آنها به مرگ زودرس درگذشتند و فقط يك پسر براي او باقي ماند. بانو امين در 20 سالگي به تحصيل زبان عربي و علوم ديني (فقه و اصول) پرداخت و همزمان به فراگيري حكمت و فلسفه مبادرت ورزيد تا اينكه در سن 40 سالگي مرتبت و تسلط علمي ايشان مورد تأييد علما و مراجع تقليد وقت قرار گرفت و به دريافت درجه اجتهاد و روايت نائل شد. بانو امين از 40 سالگي تا پايان عمر پربركت خود به مدت بيش از 55 سال به تأليف كتب، تدريس، پاسخگويي به پرسش‏هاي ديني مردم و ارشاد مشغول بود. از اين بانوي مجتهده آثار متعددي بر جاي مانده كه تفسير قرآن كريم در پانزده جلد، اربعين الهاشميه (عربي)، جامع الشتات (عربي)، معاد يا آخرين سير بشر، مخزن‏العرفان، روش خوشبختي و توصيه به خواهران ايماني و سير و سلوك در روش اولياء از آن جمله‏اند. سيده نصرت امين در سال 1344 با سرمايه خود مكتبي به نام فاطمه(س) و نيز دبيرستاني دخترانه تأسيس كرد و در آن به پرورش تعداد زيادي از دختران مسلمان با روش ديني همت گماشت. اين حكيم الهي كه نسبت ايشان با سي واسطه به اميرالمؤمنين(ع) مي‏رسد، پس از يك عمر خدمت خالصانه در 23 خرداد 1362 ش برابر با آخر شعبان 1403 ق در 97 سالگي در اصفهان بدرود حيات گفت و در همان شهر به خاك سپرده شد.