بولیوار در ۲۴ جولای ۱۷۸۳م در خانواده‌ای اشرافی در کاراکاس به‌دنیا آمد. اجدادش از مأموران برجسته و عالی‌رتبه کشور اسپانیا وابسته به خاندان سلطنتی پادشاهی اسپانیا بودند. خاندان وی در آن زمان از ثروتمندترین خانواده‌های اسپانیایی بوده‌اند. سیمون در سن ۳ سالگی پدرش و در سن ۹ سالگی مادرش را از دست داد و توسط عمو و معلمانش پرورش یافت. او ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصیل کرد. او در اروپا توانست دانش‌های ادبی و علمی خود را عمیق‌تر کرده و با انقلاب فرانسه آشنا شود. آرمان‌های دموکراتیک الهام گرفته از انقلاب فرانسه زندگی او را تحت تأثیر قرار داده و او را به مبارزه برای استقلال آمریکای جنوبی متقاعد کردند. بولیوار در سال ۱۸۰۱م با ماریا ترسا دل تورو ازدواج کرد و به کشور خود ونزوئلا بازگشت، اما با گذشت کم‌تر از یک سال از بازگشت، همسرش بر اثر ابتلا به بیماری تب زرد مرد و بولیوار پس از سه سال اقامت در ونزوئلا در سال ۱۸۰۴م به اروپا رفت. مبارزه جدی استقلال‌طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در ۱۸۱۰م آغاز گشت و فرماندهی آن را ژنرال فرانسیسکو دمیراندا به‌ عهده داشت. او از بولیوار دعوت به همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادی‌خواه ونزوئلا با درجه سرگردی کرد. بولیوار به این سپاه آزادی‌طلب پیوست. از آوریل سال ۱۸۱۰م، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمده جنبش آزادی‌بخش ونزوئلاتبدیل شد. با این حال، در ژوئن سال ۱۸۲۱م بود که پس از پیروزی در کارابوبو توانست اسپانیایی‌ها را از خاک ونزوئلا بیرون براند. از آن پس سیمون بولیوار تلاش خود را معطوف آزاد کردن سایر مستعمرات اسپانیا در قاره آمریکای جنوبی کرد. جنگ در پس جنگ؛ بولیوار موفق شد جمهوری بزرگ کلمبیا را متشکل از کشورهای کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور آزاد تشکیل دهد. او مبارزات استقلال‌طلبانه دیگر کشورهای آمریکای لاتین مانند پاناما، بولیوی و پرو را نیز رهبری کرد. بولیوار در ۱۷ دسامبر سال ۱۸۳۰م در نزدیکی شهر سانتامارتا در کلمبیا به‌علت ابتلا به بیماری سل درگذشت. تندیس او سوار بر اسب پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد. هم‌اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست. در سال ۱۳۸۵ش شهردار تهران بلواری را در شمال جنت‌آباد به‌نام سیمون بولیوار نام نهادند.