سال ۱۳۳۷ش يادآور تولد شهيد مرتضي زارع در محله دولاب تهران است. محله‌اي كه عطر و بوي شهادت «نواب صفوي» و مبارزات «آيت‌الله سعيدي» در آن پيچيده بود. مرتضي در سايه تربيت صحيح خانواده، از همان كودكي علاقه وافري به قرآن و كتب مذهبي نشان مي‌داد. او پس از تحصيل تا مقطع دوم راهنمايي به كار روي آورد و معلومات خود را با مطالعه آثار بزرگان مبارزه و شرح حال آنان روز به روز افزون مي‌ساخت. اولين جرقه‌هاي حضور مرتضي در مبارزات انقلابي، پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) و شركت در سخنراني‌هاي علما و بزرگان اين قيام مردمي‌ در سال ۱۳۵۶ش آشكار شد كه نتيجه آن مورد ضرب و شتم قرار گرفتن او توسط مأمورين ساواك بود. پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي نيز مرتضي در زمره افرادي بود كه به تشكيل كميته انقلاب مشغول شدند و پس از آن به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي‌ درآمد. هنوز يك ماه از ازدواجش نگذشته بود كه عازم جبهه سوسنگرد و آبادان گرديد و بعد از شركت در عمليات بيت‌المقدس، همراه جمعي از مسئؤلان به كمك مردم ستمديده لبنان شتافت و مدت چهارده ماه در علميات‌هاي ضد صهيونيستي هم‌پاي مبارزان لبناني ايفاي نقش نمود. زماني كه مرتضي به ايران بازگشت، فرماندهي گردان حضرت قاسم (ع) را در لشگر ۱۰ سيدالشهدا (ع) بر عهده گرفت. مرتضي همواره در آرزوي پيوستن به ياران سفركرده‌اش بود و پس از حماسه‌آفريني در عمليات والفجر مقدماتي و والفجر يك؛ طولي نكشيد كه او نيز به پرستوهاي مهاجر رسيد و در بامداد دوازدهم مردادماه سال ۱۳۶۲ش مصادف با شهادت امام جعفر صادق (ع)، درحالي‌كه عمليات غرورآفرين والفجر ۲ در منطقه حاج‌عمران دنبال مي‌شد، پرچم سرخ شهادت را اين‌بار شهيد مرتضي زارع عاشقانه بر فراز قله ۲۵۱۹ برافراشته ساخت.