آيت ‏الله سيدعلي‌اكبر برقعي قمي متخلص به كاشف در سال ۱۲۷۸ش (۱۳۱۷ق) در قم به‌دنيا آمد. وي پس از فراگيري مقدمات علوم حوزوي، راهي نجف اشرف شد و از محضر حضرات آيات: ميرزاي نائيني و سيدابوالحسن اصفهاني، فقه و اصول و از ميرزا علي‏اكبر حكمي يزدي، منطق و فلسفه و هيئت را فرا گرفت. آيت‏الله برقعي هم‌چنين از حضرات آيات ميرزامحمد ارباب، شيخ‌عباس قمي و آقابزرگ تهراني اجازه روايت و حديث گرفت. آيت‏الله برقعي از آن پس راهي قم شد و پس از ورود آيت‏الله شيخ‌عبدالكريم حائري به قم، وي به‌عنوان يكي از مشاوران آن بزرگوار، درباره مشكلات طلاب با مؤسس حوزه علميه، تبادل نظر مي‏كرد. آيت‏الله برقعي در زمان جنگ جهاني دوم به تشكيل انجمن خيريه‌اي جهت كمك به مردم همت گماشت و پس از جنگ، در اجتماعات متعددي سخنراني كرد. اين عالم رباني به‌عنوان يك پيشواي روحاني در كنگره جهاني صلح در پاريس و وين به ايراد سخن پرداخت كه پس از آن سخنراني و مراجعت از اروپا، از قم به شيراز و بعد به يزد تبعيد شد و اين تبعيد، چهارده سال به طول انجاميد. هم‌چنين "راهنماي دانشوران"، "مهر تابان"، "جلوه حق"، "درج گهر" و "سياست‌نامه حضرت علي (ع)" و... از جمله آثار اوست. آيت‏الله برقعي قمي سرانجام در سيزدهم مردادماه ۱۳۶۶ش برابر با هشتم ذي‏القعده ۱۴۰۷ق در سن هشتاد و هشت سالگي در تهران درگذشت.