روز دوازدهم دي‏ماه سال ۱۳۳۹ش بود، محله نوچه در شهرستان رودبار در استان گيلان را به شادي سالروز ولادت اميرمؤمنان حضرت علي (ع) تزئين نموده بودند که در همين روز، نوزادي پاک از تبار فرزندان زهراي اطهر (س) پا به عرصه گيتي نهاد: شهيد سيدصادق شفيعي. سيدصادق، دوران کودکي و نوجواني را در زادگاهش سپري کرد و با اوج‌گيري مبارزات انقلاب اسلامي در صف سربازان روح‌الله (ره) قرار گرفت و فعاليت‌هاي سياسي خود را در شهر تهران گسترش داد. وي پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي، به رودبار بازگشت و به ياري دوستانش جهاد سازندگي اين شهرستان را بنيان نهاد. با آغاز جنگ تحميلي، سيدصادق به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت. پس از چندي بر اثر انفجار مين، مدت ۹ ماه در بيمارستان شيراز بستري شد و براي مدتي طولاني از حضور در ميدان‏هاي نبرد محروم گرديد. شفيعي در اين مدت به جذب و هدايت جوانان و رسيدگي به امور خانواده‌هاي شهدا و رزمندگان پرداخت. شهيد بزرگوار در سال ۱۳۶۰ش به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و مسئوليت‏هاي بي‌شماري هم‏چون مسئوليت واحد ۱۰۶، مسئوليت محور ادوات، معاونت گردان ادوات و فرماندهي تيپ الحديد لشگر ۲۵ کربلا را بر عهده گرفت. سيد در تمام عمليات‏هاي لشگر ۲۵ کربلا شرکت مي‏نمود تا اين‏که سرانجام فرمانده پاک و دلاور استان گيلان، سيدصادق شفيعي در تاريخ يکم شهريورماه سال ۱۳۶۵ هجري شمسي در سن بيست و شش سالگي و در روز غدير خم از جزيره مينو به آسمان پر کشيد.