دكتر آلبِرْتْ شوايْتْزِر پزشك انسان‏دوست فرانسوي در 14 ژانويه سال 1875م در شهر كايْزْبِرْگْ اِلْزاس فرانسه به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي خود، به علم و هنر پرداخت و از آن پس، زندگي خود را وقف خدمت به بشريت نمود. اعتقاد شوايتزر بر اين بود كه دنيا رؤياي شگرفي از عشق به زندگي است كه خودش عليه خودش دسته‏بندي كرده است. براي مبارزه با چنين طرز تفكري، او دارويى پيشنهاد كرد كه "احترام به زندگي" نام گرفت. شوايتزر بر اين عقيده بود كه بايد براي سايرين كار كرد و آنان را ياري نمود. هر كس مي‏تواند براي روح خود، مطمئن‏ترين منبع صلح و رضايت خاطر را فراهم آورد، زيرا آن‏چه كه امروز دنيا به آن نياز دارد و فاقد آن است، كمك به همنوعان مي‏باشد. شوايتزر علي‏رغم دعوت دانشگاه‏هاي مختلف امريكا و اروپا براي تدريس در رشته‏هاي فلسفه، الهيات، تاريخ و ادبيات، اين امتيازات دنيايى را رها كرد و به تكميل تحصيلات خود در علم پزشكي پرداخت. وي هم‏چنين هنگامي كه مردم قاره افريقا را محتاج‏تر از ديگران براي درمان‏هاي روحي و جسمي يافت، با وجود موانع فراوان، راهي كشور افريقايى گابن گرديد و خدمت به مردم محروم و ستم‏ديده آن كشور را آغاز كرد. وي بر اساس فلسفه نويني كه براي احياي شرافت بشري ارائه كرده بود، هم‏زمان با درمان بيماران افريقايى، سعي در جاي‏گزين كردن آداب جديد به جاي رسوم خرافي كهن رايج در قبايل گابن داشت. او در طي پنجاه سال كار درمان در ميان قبايل بدوي افريقا، جان هزاران نفر را از مرگ نجات داد و خدمات بسزايى به انجام رساند. شوايتزر هم‏چنين به تأسيس و ساخت بيمارستان‏هاي متعدد اقدام كرد و در ارتقاء بهداشت منطقه كوشش نمود. دكتر شوايتزر به جهت فعاليت‏هاي گسترده‏اي كه در راستاي كمك به نيازمندان افريقايى انجام داد در سال 1952م به كسب جايزه صلح نوبل نائل آمد. وي هم‏چنين آثاري را به رشته تحرير درآورد كه خاطرات كودكي و جواني من، فلسفه تمدن، تمدن و اخلاقيات و احترام به زندگي از آن جمله‏اند. اين پزشك انسان دوست سرانجام در پنجم سپتامبر 1965م در نود سالگي، روي تخت آهني، در اطاق كوچكي كه اطاق خواب، نشيمن و مطالعه او بود بدرود حيات گفت و با حضور گسترده دوست‏داران خود، به طرزي باشكوه تشييع گرديد.