شهيد محمدحسين تابنده در يکي از روزهاي زيباي سال ۱۳۳۸ش در جمع خانواده‌اي مهربان و صميمي و متدين، اما مستضعف در شهر دزفول از شهرهاي استان خوزستان چشم به جهان هستي گشود. پدر محمدحسين، کارگري مؤمن و زحمت‏کش بود و براي تأمين معاش خانواده زحمت زيادي مي‌کشيد. ده بهار بيشتر از عمر محمدحسين نگذشته بود که گرد يتيمي بر سرش نشست و مسئوليت تأمين معاش خانواده بر دوش برادر بزرگ و مادر مهربانش افتاد. محمدحسين نيز در تابستان‏ها و ايام فراغت از تحصيل، کار مي‏کرد تا باري از دوش مادرش بردارد. وي با شروع قيام شکوهمند انقلاب اسلامي به سيل خروشان مردم پيوست و در راهپيمائي‏ها با مشت‏هاي آهنين، خشم‌آلود سال‏هاي محروميت و ستم را فرياد مي‌کرد. محمدحسين به ورزش کردن علاقه بسياري داشت و هم‏گام با سازندگي جسم، به تکامل روحي نيز مي‌انديشيد. وي پس از اخذ مدرک ديپلم در تاريخ ۱۵ بهمن‏ماه ۱۳۵۸ش جهت خدمت سربازي به شهر کرمان اعزام گرديد. حس نوع‏‌دوستي و عشق به خدمت به هم‏وطنان سبب شد که از ۱۲ روز مرخصي استفاده نکند و در جريان سيل کرمان، به ياري هم‏ميهنان مسلمان بشتابد. محمدحسين پس از شروع جنگ تحميلي رژيم بعثي عراق عليه نظام نوپاي جمهوري اسلامي ايران، به جبهه‌ سوسنگرد اعزام گرديد که در جريان اشغال اين شهر از ناحيه دست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و مجروح شد. در نبرد تپه‌هاي الله اکبر نيز تانک حامل محمدحسين و يارانش مورد اصابت موشک قرار گرفت، ولي خدا خواست و محمدحسين معجزه‏آسا سالم از تانک بيرون آمد. محمدحسين تابنده، سرانجام روز ۱۱ شهريورماه ۱۳۶۰ش در جريان آزادسازي سوسنگرد از ناحيه سر و سينه مورد اصابت گلوله‌هاي دشمن متجاوز قرار گرفت و براي مداوا به تهران منتقل شد، اما پروردگار، اين سرباز عاشق حق را به سوي خود خواند و روح عاشقش، چهار روز بعد، در تاريخ پانزدهم شهريورماه سال ۱۳۶۰ هجري شمسي در حالي که تنها ۲۲ سال سن داشت به سوي ملکوت اعلي پرواز کرد.