استاد علي‏محمد حيدريان در سال ۱۲۷۵ش در شهر اصفهان به‏دنيا آمد. او تحصيلات خود را در مدرسه‏هاى خرد و آليانس (فرانسوي‏زبان) ادامه داد و در همان طفوليت پدر خود را از دست داد و تحت تکفل برادرش قرار گرفت. از ابتداى تشکيل هنرستان نقاشى کمال‏الملک، وي از نخستين هنرجويانى بود که نقاشى را از کمال‏الملک آموخت. حيدريان بعدها در کنار استاد کمال‏الملک به تربيت شاگردان نقاشى پرداخت. وى هم‏چنين از استادان مؤسس هنرکده‏ نقاشى بود که پس از آن تبديل به دانشکده هنرهاى زيباى دانشگاه تهران شد. در آن زمان به حيدريان بورسيه‏اى براى سفر به خارج و تکميل مطالعات و هنر خود اعطاء شد. طي اين سفر، سه ماه در بروکسل (بلژيک) و سه ماه در پاريس (فرانسه) به‏سر برد و با آثار نقاشان بزرگ آشنا شد و به کپى‏برداري از آن‏ها پرداخت. وي بعد از شش ماه بورسيه را ناتمام گذاشت و از پاريس به ايران گشت و مجدداً به کار در دانشکده و تعليم مشغول شد. حيدريان در سال ۱۳۴۳ش به سمت استاد تمام‏وقت در دانشکده هنرهاى زيبا منصوب شد و در سال ۱۳۴۶ش با توجه به خدماتش به هنر ايران به‏عنوان استاد ممتاز دانشکده هنرهاى زيبا انتخاب شد. آثار باقي‏مانده از حيدريان را مى‏توان در پنج دسته طبقه‏بندى کرد: تابلوهايى از صورت اشخاص (پرتره)، تابلوهايى از مناظر طبيعى يا فضاهاى سربسته مانند اتاق، تابلوهايى با عنوان طبيعت بى‏جان، تابلوهايى که از آثار نقاشان جهان کپى شده است مانند کارهاى رامبراند، ولاسکوئر، رنوار، شيشکين و تى‏سين و تابلوهاى تخيلى استاد مانند تابلوى حضرت موسى (ع) يا تابلوى غدير خم يا تابلوى حضرت مسيح (ع). از جمله آثار وى مى‏توان به دو مورد اشاره کرد: کپى تابلوى چوپان "ميله" که در مجموعه‏ خانوادگى محفوظ است و چهره‏اى از پروفسور پاستور که در موزه‏ مؤسسه‏ پاستور پاريس نگهداري مي‏شود. حيدريان در تمام زندگى خود هرگز در هيچ نمايشگاه خصوصى شرکت نکرد و اگر هم در نمايشگاه‏هاى دسته‏جمعى شرکت مى‏کرد، با اصرار دوستانش بود. حيدريان تا سال ۱۳۶۷ش در کارگاه نقاشى خود مشغول به کار بود و به تربيت نقاشان مي پرداخت. کسانى هم‏چون جواد حميدى، محمود جوادى‏پور، مرتضى مميز، کيخسرو خروش، پرويز کلانترى و منير فرمانفرمائيان و بسيارى ديگر... از جمله معروف‏ترين شاگردان وى بوده‏اند که هريک نامي آشنا در عرصه هنر اين مرز و بوم به‏شمار مي‏روند. سبک کار استاد علي‏محمد حيدريان؛ کلاسيک، ناتوراليسم و گاهى به‏همراه رگه‏هايى از تأثيرات قلم امپرسيونيست‏ها مي‏باشد. اين استاد شهير نقاشي در اسفند ۱۳۶۸ش در خانه خود زمين خورد و پس از آن از صندلى چرخ‏دار استفاده مي‏‏کرد تا بالاخره در تاريخ بيست و چهارم شهريورماه سال ۱۳۶۹ هجري شمسي دار فانى را وداع گفت.