فرانسوا رنه شاتوبريان نويسنده معروف فرانسوي در چهارم سپتامبر سال ۱۷۶۸ ميلادي در شهر سن‏مالو در فرانسه به‏دنيا آمد و پس از طي تحصيلات خود، وارد ارتش گرديد. وي طي سال‏هاي بعد وارد فعاليت‏هاي سياسي گرديد و مدتي با ناپلئون بناپارت همكاري كرد اما اين ارتباط ديري نپاييد و به دلايل سياسي، با ناپلئون به دشمني پرداخت. شاتوبريان پس از آن‏كه سفري به كشورهاي يونان، سوريه، مصر، تونس و اسپانيا انجام داد، بار ديگر به فرانسه بازگشت و به مقام‏هاي سفارت و وزارت خارجه دست يافت. با اين حال از سال ۱۸۳۰م فعاليت‏هاي سياسي را ترك كرد و باقي عمرش را به نويسندگي مشغول شد. از مهم‏ترين آثار ادبي شاتوبريان كه در ادبيات فرانسه تأثير خاصي داشته، يكي "داستان آتالا" و ديگري "حكايت رنه" است كه هر دو، مظهر احساسات شخصي اوست و با نگارش اين آثار، در شمار مهم‏ترين نويسندگان فرانسوي زمان خود قرار گرفت. شاتوبريان را مؤسس واقعي مكتب رمانتيك يا مكتب ادبي و داستاني در فرانسه مي‏دانند كه براساس آن، هنرمند بايد بدون هيچ قيدي، به بيان احساسات خود بپردازد. نثر شاتوبريان، زبان فرانسوي را غني ساخت. شرح سفرهايش اگرچه اقتباساتي از آثار ديگران دارد و تا حدي هم خيالي است ولي جان‌دار و مهيج است. آثار او آميخته از سبك كلاسيك و رمانتيك است و در همه‏ آن‏ها، لطايف، احساس قوي، ظرافت هنري و دل‏شكستگي و نوميدي به چشم مي‏خورد. او در پانزده سال آخر عمر كتاب "خاطرات پس از مرگ" را نگاشت و به يك ناشر داد تا پس از مرگش آن را منتشر سازد ولي ناشر به عهد خود وفا نكرد و آن را قبل از مرگ شاتوبريان منتشر نمود. "جلال و روح مسيحيت" و "شهيدان" از ديگر آثار اوست. شاتوبريان به‏سبب نفوذ فراواني كه در نويسندگان رمانتيك باقي گذاشت، در ادبيات جهاني مقامي شامخ يافت. عواطف، ملال‏ها و احساس‏ها كه در آثار او به وصف زيبايى‏هاي طبيعت مي‏آميخت، سرمشق نويسندگان بزرگي قرار گرفت و در آنان تأثير نهاد. گفته مي‏شود مضامين تمام نوشته‏هاي وي بيش از سه موضوع نيست؛ اول، طبيعت، كه وي آرمش را در آن جست‌وجو مي‏كرد و ستايش‏گر زيبايى آن بود. دوم، مسيحيت، كه مبتني بر زيبايى‏شناسي مي‏دانست. درواقع دلبستگي چنداني به تقدس و پارسايى، عقيده و ايمان نداشت و صرفاً ديدگاه هنري نسبت به مذهب ارائه مي‏كرد. سوم، درباره‏ خود، مضموني كه بيش از هر چيز شيفته آن بود. وي در كتاب "خاطرات پس از مرگ"، گزارش كاملي از زندگي خود را بازگو مي‏كند و البته تصويري از خود ارائه مي‏نمايد كه مورد پسند دنياست. به‏طور كلي نوشته‏هاي شاتوبريان، سرشار از لطف و گيرايي است و انديشه‏هاي وي گرچه چندان فوق‏العاده نيست، اما قدرت ديد، تخيل، شور و هيجان او در عالي‏ترين رتبه او قرار دارد. مرگ فرانسوا رنه شاتوبريان سرانجام در ۴ ژوئيه‏ ۱۸۴۸م در سن هشتاد سالگي به وقوع پيوست.