دزفول شهری از استان خوزستان بود که در سال ۱۳۲۹ش تولد کودکی به‌نام اسحاق را جشن گرفت که امید برقراری عدالت داشت: شهید اسحاق عیدی گماردی. اسحاق از آغاز کودکی، ظلم و جور رژیم را با تمام وجودش حس می‌کرد و در دوران شکوفایی روح‌ بی‌تابش، مبارزه با ظلم را در خود پرورش داد. پدرش نیز مردی انقلابی بود، به‌طوری‌که حتی چشمانش را در جریان شکنجه‌های ساواک از دست داده بود. اسحاق تحصیلاتش را تا اخذ مدرک کار‌شناسی در رشته روان‌شناسی ادامه داد سپس از سال ۱۳۵۲ش به‌عنوان متصدی فرستنده‌های رادیویی در سازمان صدا و سیمای مرکز اهواز مشغول به فعالیت شد. هم‌زمان با اوج‌گیری انقلاب اسلامی، اسحاق در صف سربازان روح‌الله (ره) قرار گرفت. شرکت در جلسات مذهبی و فریادهای الله‌اکبر در ظلمت شب‌ها، از او مردی پرصلابت و باشکوه ساخت. او عاشق شهادت در راه حق بود، چرا که برادرش ابراهیم با زبان روزه به دیدار خدا شتافته و خواهرش به‌همراه دو فرزندش در بمباران هوائی اندیمشک به زیارت حق نائل شده بودند. با آغاز جنگ تحمیلی، همراه و همسنگر دلاورمردان بسیجی به مصاف باطل رفت و مردانه از حریم پاک کشور دفاع نمود. عیدی گماری سرانجام در تاریخ سیزدهم مهرماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی در سن ۳۰ سالگی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و خاک اهواز را به خون خویش مزین ساخت.