شهید محمدجعفر نصراصفهانی، فرزند تقی در روز دهم شهریورماه ۱۳۳۹ش در محله منارجنبان در اصفهان چشم به جهان هستی گشود. پس از طی دوران طفولیت، به مدرسه رفت و تحصیلات خود را تا اخذ دیپلم متوسطه در رشته ریاضی در اصفهان ادامه داد. محمدجعفر در بهمن‌ماه ۱۳۵۷ش و اوج‌گیری قیام‌های مردمی در دبیرستان تحصیل می‌نمود و در مبارزه علیه رژیم حاکم با فعالیت‌هایی از قبیل پخش اعلامیه امام (ره) به‌همراه دوستانش شرکت می‌کرد. پس از اخذ دیپلم متوسطه، در روز پانزدهم بهمن‌ماه ۱۳۵۸ش به خدمت سربازی اعزام و پس از طی دوره آموزشی اولیه در مرکز آموزشی بیرجند، به گروه ۴۴ توپخانه اصفهان منتقل گردید. در گروه ۴۴ - با توجه به روحیه مذهبی و انقلابی که داشت - در فعالیت‌های انجمن اسلامی مرکز آموزش توپخانه شرکت و طی آن، با سرگرد صیاد شیرازی و دیگر افسرانی که با آن شهید بزرگوار همکاری می‌کردند، آشنایی پیدا کرد. با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ش، در‌‌ همان ماه‌های اول به‌اتفاق چند نفر دیگر داوطلبانه تقاضای اعزام به جبهه نمود و در روزهای اول حضور در منطقه عملیاتی سوسنگرد، مجروح و به بیمارستان منتقل شد. در مهرماه سال ۱۳۶۰ش، با انتصاب سرهنگ صیاد شیرازی به فرماندهی نزاجا، در دفتر وی خدمت خود را ادامه داد. بعد از گذراندن ۱۸ ماه خدمت دوره ضرورت و شش ماه خدمت احتیاط در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۶۰ش، خدمت محمدجعفر به پایان رسید اما هم‌چنان داوطلبانه به خدمت خود در دفتر فرماندهی نزاجا ادامه داد و در همین زمان با وساطت یکی از افسران همکار، با انتخاب یک همسر از خانواده‌ای متدین، ازدواج نمود. به توصیه تیمسار صیاد شیرازی و همکاران نزدیک وی، خدمت در ارتش را به‌عنوان شغل دائم خود انتخاب کرد و در سال ۱۳۶۱ش وارد دانشکده افسری گردید. در طول دوره دانشکده؛ جوانی کاردان، باهوش، دارای بینش مذهبی و سیاسی و بااخلاق بود. در زمان جنگ تحمیلی، با این‌که مرکز توپخانه در اصفهان بود، اما وی رسته پیاده را برگزید و دوره مقدماتی را در لشگر ۲۸ پیاده سنندج - که در دو جبهه درگیر و از پرمخاطره‌ترین یگان‌ها بود - انتخاب کرد و به آن یگان منتقل و به‌عنوان فرمانده گروهان پیاده در خط مقدم جبهه مشغول به خدمت شد. در سال ۱۳۶۷ش در یک عملیات رزمی در منطقه مریوان و پنجوین عراق به‌شدت مجروح و به پشت جبهه منتقل گردید و در همین زمان بود که به‌واسطه تک شیمیایی دشمن بعثی، آلودگی شیمیایی نیز پیدا نمود. نصراصفهانی از سال ۱۳۶۷ش تا ۱۳۷۳ش، در این مسئولیت‌ها به خدمت پرداخت: بازرسی لشگر ۲۸ سنندج - دوره عالی پیاده در شیراز؛ فرمانده گروهان دانشجویان در دانشکده افسری؛ بازرسی نزاجا؛ معاون و فرمانده گردان تکاور - تیپ ۴۵ تکاور و... سال ۱۳۷۳ش با ترفیع به درجه سرهنگی به‌عنوان فرمانده تیپ ۱ لشگر ۲۳ خدمت نمود. سال ۱۳۷۴ش نیز به‌عنوان فرمانده تیپ ۱ لشگر ۷۷ پیاده ثامن‌الائمه (ع) با این‌که در شرایط جسمانی مناسبی قرار نداشت - و چند ماه قبل از آن مورد عمل جراحی از ناحیه معده قرار گرفته بود - خدمت نمود. در سال ۱۳۷۵ش حال عمومی وی به‌واسطه مجروحیت و آلودگی شیمیایی، بیش از گذشته به وخامت گذاشت و بعد از مدتی بستری شدن در بیمارستان و منزل و تحمل درد و رنج فراوان، در روز نوزدهم آبان‌ماه سال ١٣۷۵ هجری شمسی، روح ملکوتی‌اش به لقاءالله و به خیل عظیم شهدا و مجاهدان راه اسلام پیوست.