شهید خدامراد جعفری در سال ۱۳۳۵ش در خانواده‌ای فقیر و مستضعف از نظر مالی ولی از نظر معنوی از رهروان حق و حقیقت و از مؤمنین باایمان، در روستای نعمت‌آباد چشم به جهان هستی گشود. پدر و مادر، نام او را خدامراد گذاشتند. پدر و مادرش با رنج فراوان او را به سن هفت سالگی رساندند، سپس وی را روانه مدرسه کردند ولی فقر مادی و نبود امکانات، او را مجبور به ترک تحصیل کرد و از آنجا که تنها فرزند پسر خانواده بود و پدر با حقوق کار‌گری نمی‌توانست زندگانی روزمره را بچرخاند، لذا خدامراد هم دوشادوش پدرش به کارگری پرداخت. خدامراد برای کسب معاش، مدتی نیز در بوشهر و شیراز مشغول کار شد. با اوج‌گیری مبارزات مردمی انقلاب اسلامی، خدامراد یکی از افراد فعال و کوشا جهت پیشبرد اهداف نهضت اسلامی و یکی از اعضای فعال انجمن اسلامی روستای خود بود که در این رابطه زحمات فراوانی را متحمل شد. خدامراد، سرانجام در سال ۱۳۶۲ش پس از چندین‌بار مراجعه به مراکز بسیج، در تاریخ ۱ آذر ۱۳۶۲ش از طرف پاسگاه شهرک قدس (خشت) به عرصه‌های پیکار حق علیه باطل اعزام گردید. خدامراد با شغل رانندگی در کردستان، سپاه اسلام را یاری می‌رساند تا این‌که در تاریخ سی‌ام آذرماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی در حین مأموریت به‌وسیله عناصر خودفروخته کومله، دمکرات به درجه رفیع شهادت نائل گردید و به آرزوی دیرینه‌اش که‌‌ همان شهادت در راه خدا بود، رسید.