در صبحی بهاری از سال ۱۳۳۸ش در یکی از محله‌های قدیمی شیراز، دامان پرمهر مادری به شور و شوق وجود نوزادی به‌نام حسن طراوت یافت: شهید حسن پاک‌یاری. او دوران کودکی‌اش را در شیراز گذراند و ایام بازی و سرگرمی‌های کوچه پس‌کوچه‌اش را به خاطره‌ها سپرد تا در پشت نیمکت‌های مدرسه، علم بیاموزد. حسن پس از طی مراحل مختلف تحصیلی، موفق به اخذ دیپلم در رشته مکانیک شد. دوران تحصیل او در هنرستان نمازی شیراز با روزهای شکوه‌مند انقلاب اسلامی هم‌زمان شده بود و وی نیز هم‌گام با سایر مردم در مبارزات ضد رژیم حرکت می‌کرد. در این مسیر نیز بار‌ها تحت تعقیب ساواک قرار گرفت؛ به‌طوری‌که دستگیر و بازداشت هم شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ش به عضویت نهاد مقدس سپاه پاسداران درآمد و در لباس پاسداری از‌‌ همان ابتدا خود را برای مبارزه با دشمنان انقلاب آماده کرد. با شروع آتش‌افروزی‌های ضد انقلاب در غرب، راهی کردستان شد و به مدت ۹ ماه در سمت مسئول گردان به مبارزه با منافقین و اشرار پرداخت. پاک‌یاری در پائیز ۱۳۵۹ش درحالی‌که برای تهیه مهمات مورد نیاز نیروهای تحت امر، به آبادان عزیمت کرده بود، در ایستگاه ۷ آبادان با اصابت ترکش خمپاره مجروح شد و پس از مدت کوتاهی در تاریخ هفتم دی‌ماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی در سن بیست و یک سالگی، قلبش از تپیدن ایستاد و در تاریخ سرخ خوزستان جاودانه شد و به مقام عظمای شهادت نائل آمد.