شهید موسی عسکری در سال ۱۳۴۰ش در خانواده‌ای مذهبی در روستای کوچکی به‌نام دولابان واقع در استان کرمان دیده به جهان هستی گشود. مشهدی عبدل، پدر موسی، مداح اهل بیت (ع) بود. موسی چهار سال بیش‌تر نداشت که مادر خود را از دست داد و سرپرستی او و خواهر کوچک‌ترش را زن بابای آن‌ها عهده‌دار شد. دوره ابتدایی را در منوجان و در خانه خاله‌اش به اتمام رساند. موسی، کودکی بااستعداد، درس‌خوان و شاگرد اول بود. او دوره راهنمایی را در مدرسه نواب صفوی بندرعباس به پایان رساند و بعد مشغول به کار در یک فرش‌فروشی شد. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره)، موسی در سپاه پاسداران نام‌نویسی کرد. او به‌طور هم‌زمان هم در فرش‌فروشی کار می‌کرد و هم وظایف مربوط به سپاه را انجام می‌داد. سربازی خود را در نیروی دریایی همراه با شهید قاسم عسکری سپری کرد. سه ماه پس از اتمام سربازی، با خانم سهرابی با مهریه سی هزار تومان ازدواج کرد. موسی هم‌چنین بانی ساخت مدرسه‌ای شد که پدرش، تدریس در آن را به عهده گرفت. بعدها این مدرسه، به‌نام «مدرسه راهنمایی شهید موسی عسگری» نام‌گذاری گردید. موسی، فردی دل‌سوز و شجاع و حامی ولایت فقیه بود و برای جوانان منطقه سرآمد و اسوه شایسته‌ای بود. به‌دنبال تجاوز ناجوانمردانه‌ رژیم بعثی عراق به مرزهای جمهوری اسلامی ایران، موسی نیز همانند خیل جوانان پرشور مطیع امام (ره)، رهسپار جبهه‌های حق علیه باطل گردید تا این‌که سرانجام در تاریخ دهم دی‌ماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی در سن بیست و دو سالگی به شهادت رسید. پیکر پاک شهید بزرگوار را از تهران به بندرعباس انتقال دادند. خانواده از شهادت موسی خبر نداشتند. جمعی از سپاهیان بندرعباس آمدند به آن‌ها خبر دادند، وقتی پدرش این خبر را شنید، گفت: «راضی‌ام به رضای خدا.» مشهدی عبدل به‌همراه چند نفر دیگر برای شناسایی به بندرعباس رفتند. جمعیت انبوهی برای تشییع آمدند. پیکر مطهر شهید موسی عسگری را در قبرستان روستای کهور تاک دفن کردند. بعدها، شهدای دیگری نیز در کنار موسی آرام گرفتند.