شهید ارسلان حبیبی، ششم فروردین‌ماه سال ۱۳۳۵ش چشم به جهان هستی گشود. ارسلان، فرزند برومند خانواده‌ای کارگر بود که تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش آلیکوه یکی از روستاهای بخش اردل از توابع استان چهارمحال و بختیاری به پایان رسانید. ارسلان، تحصیلات متوسطه‌اش را نیز در هنرستانی از شهرکرد، در رشته فنی با موفقیت پشت سر گذاشت. دوران تحصیل این شهید بزرگوار همیشه همراه با کار و کوشش و فعالیت طاقت‌فرسا بود. ارسلان با وجود تمامی این مشکلات، از ورزش نیز غافل نمی‌شد و در رشته ورزشی کاراته صاحب کمربند سبز بود و بارها تنوانسته بود عناوین قهرمانی را از آن خود کند. شهید حبیبی، درد محرومان جامعه مخصوصاً دردکشیدگان منطقه زادگاهش را به‌خوبی درک می‌کرد و همیشه سعی بر آن داشت تا فقر فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و... را به‌نحوی از مردم دور نماید و شاید به‌همین دلیل بود که خیلی زود به امواج خروشان انقلاب اسلامی ملت ایران پیوست و دعوت حضرت امام خمینی (ره) را لبیک گفت. ارسلان به تاریخ یازدهم آذر ۱۳۵۸ش ازدواج نمود که یک فرزند دختر از این شهید ارجمند به یادگار مانده است. ارسلان در سایه تلاش و پشتکار مثال‌زدنی خود توانسته بود به زبان‌های عربی، انگلیسی، فرانسه تسلط کامل پیدا کند و با زبان‌های آلمانی و روسی نیز آشنایی یابد. شهید حبیبی طی سال‌های قبل و بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، در شرکت‌های مختلفی کار می‌کرد و بیش از نیمی از حقوق ماهیانه‌اش را که بالغ بر هفت الی هشت تا نُه هزار تومان بود، به مستمندان می‌نمود. این شهید گران‌قدر، در پی تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج به‌عنوان مربی ورزش‌های رزمی در این نهادهای انقلابی مشغول به خدمت گردید. این سردار دلاور سپاه، چندین‌بار به جبهه‌های پیکار حق علیه باطل اعزام گردید که یک بار نیز مجروح گردید و پس از بهبودی، مجدداً به میدان‌های نبرد با دشمن بعثی بازگشت. یکی از ابتکارات این شهید عزیز در جبهه، نصب بلندگو و پخش تکبیر و سرودهای انقلابی بود که دشمن را به‌واسطه آن‌ها سردرگم می‌نمود. ارسلان حبیبی، پس از خلق رشادت‌های بی‌شمار، سرانجام صبح روز سی‌ام دی‌ماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در جبهه شوش در سن بیست و پنج سالگی به دیدار حق شتافت و عاشورائی گشت. شهید ارسلان حبیبی به‌هنگام عروج آسمانی‌اش، فرماندهی اطلاعات و عملیات تیپ ۱۷ علی ابن ابی‌طالب (ع) را به عهده داشت.