شهید رسول کرد امیری، یکم اردیبهشت‏ماه ۱۳۴۵ش در خانواده‏ای کشاورز و مذهبی در کردمحله کتالم از توابع شهرستان رامسر چشم به جهان هستی گشود. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه امین سابق و مقطع راهنمایی را در مدرسه شریعتی به اتمام رساند. رسول به شغل افسری علاقه وافری داشت و می‏گفت که یا باید بروم به شغل افسری یا ترک تحصیل می‌کنم. بالاخره برای ثبت‏نام عازم شد و در حین ثبت‏نام چون سن او به حد نصاب نرسیده بود، منصرف شد و از ادامه‌ تحصیل صرف نظر کرد و به شغل مکانیکی روی آورد و یک مکانیک ماهر شد. رسول جوانی بود به دور از زرق و برق روزگار، به نماز اول وقت اهمیت می‌داد، لبانش خنده بر لب داشت، با همه خوب و مهربان بود و دوستانش خیلی به او علاقمند بودند. شهید بزرگوار از اوقاتش حداکثر استفاده را می‌کرد. اهل نزاع و درگیری نبود و در محل زندگی‏اش کسی نبود که مدعی خصومت و درگیری با او باشد و در بین مردم کتالم بسیار محبوب بود. رسول، جوانی آرام و بشاش و دوست‏داشتنی بود و در سوگواری‌ها و عزاداری‏های ماه محرم شرکت فعال داشت. در بسیج محل نیز فعالانه حضور می‏یافت. در راهپیمائی‌ها و تظاهرات انقلابی نیز پرشور شرکت می‏کرد و حضور او در همه صحنه‌ها زبان‏زد خاص و عام شده بود. هنگامی که رسول به سن نوزده سالگی رسید، در منطقه ایلام خدمت سربازی را شروع کرد. زمانی که از جنگ برمی‌گشت، در گوشه‌ای می‌نشست و سکوت اختیار می‌کرد و آرزوی شهادت را در سر می‏پروراند... رسول در وصیت‏نامه‌اش خطاب به خانواده، چنین می‌نویسد: «وقتی من شهید شدم، آن روز عروسی من است...» سرانجام، رسول کرد امیری در تاریخ بیست و چهارم بهمن‏ماه سال ۱۳۶۵ هجری شمسی در سن بیست سالگی در منطقه ساوه به‏علت سانحه رانندگی به دیدار معبود شتافت.