شهید جواد ملکی، سال ۱۳۳۷ش در خانواده‌ای روستایی در شهرک بنوارناظر چشم به جهان هستی گشود. در‌‌ همان سنین کودکی، پدرش را از دست داد. جواد بعد از از فوت سرپرست خانواده، مجبور بود از صبح تا شب برای به‌دست آوردن مخارج زندگی خانواده‌اش در زمین کشاورزی کار کند. دوران تحصیل ابتدایی را در روستا گذراند و برای ادامه تحصیل به اندیمشک آمد. در سال سوم راهنمایی ترک تحصیل کرد و به مدت دو سال به کار کشاورزی پرداخت و بعد از آن، به استخدام شرکت نفت درآمد و سپس در کارخانه خانه‌سازی اهواز مشغول به‌کار شد. جواد برای افراد خانواده و بستگانش الگو بود و همیشه خانواده‌اش را به وفاداری به انقلاب و امام (ره) ترغیب می‌نمود. قبل از انقلاب، قسمتی از حقوق خود را با این‌که به آن نیاز داشت، خرج برنامه‌های تبلیغاتی علیه رژیم منفور پهلوی می‌کرد چرا که معتقد بود انسان در راه دین باید از زن و فرزند و خانواده و مال بگذرد. در جریان انقلاب و بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نیز به‌طور مداوم در راهپیمائی‌ها و صحنه‌های سرنوشت‌ساز شرکت می‌کرد و آن را یک وظیفه شرعی می‌دانست. با شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، کارخانه‌ای که جواد در آن کار می‌کرد تعطیل شد و چون انقلاب در خون و پوست و گوشت جواد نفوذ کرده بود نمی‌توانست آرام بنشیند و نظاره‌گر تجاوز صدامیان به خاک اسلام باشد. به‌همین منظور، فعالیت خود را در جهاد سازندگی آغاز نمود. بار‌ها به خانواده خود گفته بود: «مبادا من به‌دنبال کار شخصی خود بروم و جبهه به من احتیاج داشته باشد و من حاضر نباشم.» هم‌چنین می‌گفت: «این دولت جوان، خود نیاز به همکاری دارد و نباید از آن توقعی داشت.» جواد، عاشق شهادت بود. اغلب شب‌ها به‌دلیل خدمت به الله و خلق الله به خانه نمی‌رفت. در برابر مشکلات مقاوم و استوار بود. سرانجام، ساعت ۱۰ صبح روز یک‌شنبه دهم اسفندماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی در سن بیست و دو سالگی، حین انجام مأموریت در جبهه کرخه در زیر گلوله‌باران بعثیان به درجه رفیع شهادت نائل گردید. جواد ملکی با شهادتش، درس ایمان و فداکاری و جهاد در راه خدا به مردم شهیدپرور ایران‌زمین آموخت.