شهید سیداحمد حسینی‌زاده، بیست و ششم تیرماه ۱۳۴۳ش در روستای امام‏حسن چشم به جهان هستی گشود. شغل پدرش کشاورزی و باغداری بود که با این کار سخت، مخارج خانواده را تأمین می‌کرد. سیداحمد، تحصیلات خود را از هفت سالگی در مدرسه فردوس (مهدی موعود) شروع کرد و تا پایان دبستان را در همین مدرسه با معلمان دلسوزی هم‏چون: علیجانی، نعمتی و شیخ‌سقا گذراند. او به‏دلیل این‏که در آن زمان در روستای زادگاهش، مدرسه راهنمائی وجود نداشت و وضعیت مالی خانواده هم چندان خوب نبود، ترک تحصیل کرد و به پدر در کارهای کشاورزی کمک کرد و بعد، به کارگری پرداخت. شهید حسینی‌زاده در خانواده‌ای رشد کرد که مذهب، شالوده آن بود. او نیز عطش روح خداجوی خود را با حضور در مجالس دعا سیراب می‌کرد. در ماه محرم و صفر در دسته‌جات سینه‏زنی و نوحه‌سرائی با صدای دلنشینی که داشت شرکت می‌کرد و به‏دلیل مجاورت مسجد با منزلشان، نماز را همیشه به جماعت اقتدا می‌کرد و خود مؤذن مسجد بود. از جمله رفتارهای شایسته‏ای که سیداحمد داشت، یاد و ذکر خدا و ائمه معصومین (ع) هنگام غذا خوردن بود و هروقت آب می‌نوشید، حتی یک‌بار هم سلام بر حسین (ع) تشنه لب را فراموش نمی‌کرد. شهید بزرگوار از اوایل انقلاب و به‏دنبال تشکیل بسیج به‏همراه پسرعمویش، شهید مجید حسینی‌زاده و دیگر دوستان از جمله: شهید امام‌حسنی، عبدالرحیم زارع و عبدالله زارع به عضویت بسیج درآمدند و فعالیت‌های خود را با شرکت در کلاس‏های آموزش رزمی و گشت‌های شبانه و کارهای فرهنگی آغاز کردند. اولین اعزام سیداحمد به جبهه، در تابستان ۱۳۶۰ش بود که هم‏رزمان او شهید عبدالله زارع، سیدحسن حسینی، عظیم فلاحتی، شهید مجید حسینی‌زاده و شکرالله کاشانی بودند. دومین اعزام او، زمستان ۱۳۶۰ش، جبهه آبادان، اروندکنار و جزیره مینو بود و هم‏رزمانش، شهید سیدمحمد موسوی، رمضان فلاحتی و شهید عبدالله زارع. سومین اعزام شهید بزرگوار نیز هشتم اسفندماه ۱۳۶۰ش در جبهه شوش بود که از جمله هم‏رزمان او، شهید سیدمجید حسینی‌زاده، شهید جعفر امام‌حسنی، شهید عبدالله لیراوی، شهید سیدحسن‌حسینی، مفقودالاثر عبدالرحیم زارع، آزاده سیدعلی موسوی، سیدعبدالرضا حسینی، محمد خدام، محمدحسین زارع و سراج لیراوی را می‏توان نام برد. سیداحمد حسینی‌زاده، جمعاً سه ماه و نُه روز در جبهه بود تا این‏که در تاریخ بیست و چهارم اسفندماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در سن هفده سالگی به شهادت رسید.