شهید مهدی فتح‌الله‌زاده، شکوفه‌ای آسمانی بود که - چهاردهم دی‌ماه ۱۳۴۱ش - در دستان سبز پدری کشاورز و در دامان پرمهر مادری پاکدامن شکفت. روستای سنگ از بخش کلیبر شهرستان اهر، دنیای کوچک دوران کودکی او را شکل داد. دوران ابتدایی در روستا به‌سر شد و برای تحصیل در مقطع راهنمایی، بخش کلیبر، پذیرای قدم‌های مردانه این نوجوان باصفا شد؛ اما حضور او در آنجا خیلی طول نکشید و تا کلاس دوم بیش‌تر نماند. تبریز، انتخاب سوم این شهید عزیز بود که برای سال سوم مقطع راهنمایی برگزیده بود و بالاخره دوره متوسطه را در دبیرستان دهخدا شروع کرد. مهدی، مرد جدیت‌ها بود. تا درس خواند، مردانه خواند و بهانه‌اش نبود؛ وقتی هم نخواند و قدم در میدان رزم نهاد باز هم سرشار از مردانگی و جدیت بود. دوران دبیرستان مصادف با فریادهای خشمگین ملت بر سر طاغوت شهوت، استبداد و تکاثر بود. طاغوتی که خاک پاک این سرزمین را آلوده ساخته بود و حالا مهدی هم یکی از این فریاد‌ها شده بر سر ظلم و استکبار. ناگهان در سال ۱۳۶۰ش او دست به انتخابی متفاوت زد و رفتن به حوزه علمیه را برگزید. او آمد تا تن روح را در این زلال پاک، شست‌وشو دهد و در آن نور معرفت را مشاهده کند. مدرسه علمیه امام محمد باقر (ع) و رسول اکرم (ص)، اقیانوس‌های نوری بود که او در آن غسل اخلاص کرد و میدان رزم را در پیش گرفت. رزم با نفس و پیروزی در جهاد اکبر، او را برای رزم در میدان جهاد اصغر آماده ساخته بود که هرکس از جهاد اکبر سربلند بیرون آید، در مصاف با جهاد اصغر چه باک دارد؟ شهید فتح‌الله‌زاده، در حج کبوتران سبک‌بال و عاشقی که برای حفظ و حراست از دین خدا و اظهار ارادت به محضر حضرت حق، آشیان‌‌ رها کرده و راهی غربت شده بودند، وارد شد. سر بر آستان دوست سائید و گریست تا بنگرد آنچه را با چشم دل تنها می‌توان گریست. بیست و ششم اسفندماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی، او آن‌چه را با چشم دل دیده بود با عمق جان لمس کرد؛ وقتی پیکر غرق به خون طاهرش نیلوفری آبی شد در کویر بی‌کسی‌ها. و شرق دجله جایگاه رویش این نیلوفر آبی بود.