سوم مردادماه ۱۳۳۷ش در روستایی کوهستانی به‌نام گنجیگان از توابع بخش زیدون بهبهان و در خانواده‌ای مذهبی، کودکی چشم به جهان هستی گشود که اسم او را خداداد گذاشتند: شهید خداداد اندامی. والدین خداداد به‌خصوص پدرش بسیار باایمان و متدین بود و از ابتدا فرزندان خود را با خداپرستی و دین اسلام آشنا کرد. شهید اندامی بعد از دوران طفولیت در سردشت زیدون پا به مدرسه گذاشت و از بدو ورود به کلاس درس چنان هوش و ذکاوتی از خود نشان داد که در بین تمامی اولیا و مربیان دبستان به‌عنوان امین و بهترین شاگرد شناخته شد. او از کودکی با قرآن و فرایض دینی انس داشت و همواره هم‌کلاسی‌هایش را به فراگیری نماز و روزه گرفتن تشویق می‌کرد. شهید بزرگوار در تمام دوران حیاتش بسیار شجاع و نترس بود. بعد از اتمام دوره ابتدائی و دریافت کارنامه قبولی، به‌علت فقر مالی و نبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نگردید لذا در کارهای روزمره جهت امرار معاش زندگی به پدرش کمک می‌کرد. در ایام نوجوانی با اشخاص متدینی معاشرت داشت و در جلسات مذهبی به‌طور دائم شرکت می‌جست. در سال ۱۳۵۷ش به خدمت سربازی اعزام گردید. از آنجا که ایام خدمت خداداد با شروع انقلاب شکوهمند اسلامی ایران مصادف گردید، شهید اندامی پس از طی دوران آموزشی به اهواز منتقل و در لشکر ۹۲ زرهی مشغول به خدمت شد. در پادگان به‌اتفاق سایر فرزندان انقلاب، برنامه‌های مذهبی داشت و در این رابطه چندین‌بار تحت تعقیب مزدوران طاغوت قرار گرفت که با استعداد و ذکاوتی که داشت، توانست خود را نجات دهد. بعد از فتوای امام (ره) که فرمودند سربازان باید پادگان‌ها را خالی نمایند؛ شهید اندامی اولین سرباز وظیفه بخش زیدون بود که به امر امام (ره) از ادامه خدمت سربازی و پیروی از طاغوت روی گردانید و برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی به اقیانوس بی‌کران ملت مسلمان ایران پیوست. اندامی در تمام برنامه‌های انقلابی نظیر برپایی تظاهرات علیه رژیم منحوس پهلوی در زیدون خصوصاً سردشت، نقشی فعال داشت و در صف مقدم با مشت گره‌کرده علیه طاغوت زمان ندا سر می‌داد و شب‌ها نیز به‌همراه سایر برادران انقلابی زیدون از مال و نوامیس مردم حفاظت می‌نمود. شهید اندامی علاقه خاصی به امام (ره) داشت تا جایی که همیشه تأکید می‌کرد باید مسلمین فرمایشات امام (ره) را ادامه رساله شریفه ایشان بدانند و حتی در وصیت‌نامه‌اش می‌گوید: «افتخار دارم که حیاتم در زمان امام خمینی بوده و به فرمان ایشان قدم به جبهه گذاشته‌ام. چون ایشان از سلاله پاک پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و رهرو سیدالشهدا حضرت امام حسین (ع) می‌باشند...» پس از پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت عدل اسلامی مجدداً به فرمان حضرت امام خمینی (ره) گردن نهاده و به خدمت سربازی بازگشت. بعد از اتمام خدمت سربازی، برای تأمین هزینه زندگی خود و برادراش که بعد از او به خدمت احضار گردیده بود، شروع به کار و تلاش نمود. شهید بزرگوار از اولین افرادی بود که به‌اتفاق معلم شهید موسی قناطیر اقدام به تشکیل بسیج در زیدون کرد و نیروهای جوان و مذهبی را با فنون نظامی آشنا ساخت. با شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و هجوم بعثیان کافر به مرزهای ایران اسلامی، شهید اندامی همه برنامه‌ها و کارهای زندگی را‌‌ رها نموده و سراسیمه به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در کنار دوست دیرینه خود سردار شهید عبدالعلی بهروزی، رزمندگان اسلام را در منطقه جنوب فرماندهی نمود. خداداد در‌‌ همان روزهای اول جنگ چنان رشادت‌هایی از خود نشان داد که مورد توجه تمام مسئولین منطقه رزمی قرار گرفت. با توجه به این‌که او خود را همیشه یک بسیجی می‌دانست و افتخارش به این بود، لذا مسئولیت‌های عدیده‌ای را بر عهده می‌گرفت. شهید اندامی در منطقه جنگی شوش به‌همراهی هم‌رزم و به گفته شخص شهید - استادش - شهید بهروزی و چند تن از سرداران بزرگ اسلام شروع به فعالیت در جهت تشکیل یگان رزمی کرده و توانست طی کوتاه‌ترین زمان، تیپ ۱۷ قم و سپس تیپ ۱۵ امام حسین (ع) را سازمان داده و به‌عنوان یکی از بهترین یگان‌های رزمی منطقه جنوب به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی معرفی نماید. این شهید بزرگوار از هنگام ورود به جبهه تا لحظه شهادت در تمامی عملیات‌های نظامی جنوب شرکت فعال داشت، عملیات‌هایی نظیر فتح‌المبین، طریق‌القدس، بیت‌المقدس، فتح خرمشهر، رمضان و خیبر که در تمامی این عملیات‌ها، شخصاً مسئولیت گردان و مسئول طرح و عملیات را عهده‌دار بود. سرانجام در تاریخ دهم فروردین‌ماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی در سن بیست و شش سالگی به‌اتفاق جمعی از سرداران تیپ امام حسن مجتبی (ع) در منطقه جزایر مجنون به‌واسطه تهاجم هواپیماهای مزدوران عراقی، به آرزوی دیرینه خود که‌‌ همان شهادت در راه خدا بود، رسید.