شهید سیدعلی‌اکبر علوی، سال ۱۳۴۳ با آمدنش در خانواده، بساط سبزه و شادی بر اهل خانه گسترده شد. وی از طبقه مستضعف جامعه بود. عشق به اهل بیت و امام حسین (ع) موجب شد تا پدرش سیدبابا، نام «علی‌اکبر» بر او بنهد. در فضای خانه علاقه و پیروی از آن بزرگواران به نحو احسن دیده می‌شد. او در روستای «استون‌آباد» از توابع بخش بندرگز، پای به جهان خاکی نهاد. والدینش همواره از ژرفای جان، خیر و سعادت برایش آرزو می‌کردند. از کودکی ارادت به ائمه اطهار (ع) در اعماق وجودش جای گرفت. درس صداقت و درستی را از پدر آموخت و پدرش وضع مالی مناسبی نداشت. او در کوره آجرپزی کار می‌کرد و گاهی نیز به کار کشاورزی می‌پرداخت. به‌همین دلیل، شهید علوی از‌‌ همان ابتدا طعم تلخ محرومیت را چشیده بود. پدر علی‌اکبر نقل می‌کند: «وقتی که علی‌اکبر ۵ ساله بود به بیماری سختی دچار شد به‌طوری‌که پزشکان از درمانش نا‌امید شدند، بی‌اختیار اشک از چشمانم جاری شد و به درگاه خداوند متعال دعا کردم و از خدا خواستم، اگر فرزندم شفا یافت او را نذر آقا امام زمان (عج) می‌کنم. همین که نیت نمودم فرزندم از من آب طلب نمود و به لطف خدای منان بهبود یافت.» وی هم‌چنین می‌گوید: «در یکی از روز‌ها که شهید ۶ ساله بود، مشغول کار کشاورزی بودم. فرزندم زیر درختی نشسته بود یک دفعه متوجه شدم ماری در دست سیدعلی‌اکبر است و او همین‌طور فریاد می‌زند. با سرعت به طرفش دویدم و او را از چنگال مار آزاد کردم. به لطف خداوند بزرگ مار به او آسیبی نرساند. خدای مهربان خواست که باقی بماند و جان خود را فدای اسلام کند.» تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش و دوره راهنمایی را در روستای «گز غربی» با موفقیت به پایان رساند. در همین ایام بود که طوفان انقلاب اسلامی وزیدن گرفت و فعالیت‌های سیاسی او آغاز گردید. به‌همین دلیل، چندین‌بار مورد ضرب و شتم ماموران رژیم طاغوت قرار گرفت. پس از مدتی به‌علت علاقه شهید و پدرش به علوم دینی، وارد حوزه علمیه نوکنده و سپس بندرگز شد و از محضر استادان ارزشمندی هم‌چون آیت‌الله نصیری (ره) بهره برد و بعد از آن به حوزه علمیه گرگان منتقل شد. او علاقه فراوانی به شهید آیت‌الله دکتر بهشتی داشت و در فقدانش بسیار گریست. شهید علوی در سال ۱۳۶۰ش لباس مقدس روحانیت را بر تن کرد تا بدین‌طریق بتواند رسالت خویش را بر همگان ابلاغ نماید. سال ۱۳۶۲ش به جبهه اعزام شد، چرا که نمی‌توانست در مقابل هجوم دشمنی بعثی و ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام امت (ره) ساکت بنشیند. سرانجام در تاریخ بیست و یکم فروردین‌ماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی طی عملیات «والفجر ۱» در منطقه «شرهانی» با اصابت ترکش خمپاره در سن نوزده سالگی شربت شهادت نوشید.