اردیبهشت بود و خطه‌ سرسبز و همیشه بهار مازندران، بهشت در بهشت، که با قدم پاک نوزادی در خانواده یکی از سادات نیاکی در آمل، کام پدر و مادر و اطرافیان شربت اندر شربت شد و هدیه‌ الهی را در آغوش مهر و صمیمیت جای دادند. با تمامی وجود، دانه‌دانه‌ سعادت و رستگاری را به کام جسم و روح‌اش ارزانی داشتند. نام زیبای «مرتضی» را بر او نهادند تا در فضای «شدن» به رضایت خالق برسد: شهید سیدمرتضی توسلی مقدم. مرتضی تحت افکار و روحیه‌ مذهبی خانواده و با وجود نبوغ و استعداد حق‌جویی و حقیقت‌خواهی، همواره در طول زندگی و گذر عمر به آنچه بایسته‌ بود اقبال نشان می‌داد و از هرچه که زنگار بی‌ارزشی و بی‌هویتی داشت، برحذر بود. دوران ابتدایی را در دبستان فرهنگ و دوران راهنمایی را در مدرسه سلیمان معتمدی و متوسطه را در دبیرستان محمد طبری و شهید محمدعلی رجایی آمل گذراند و در مسیر تحصیل ضمن توجه جدی به درس و بحث، به مسائل تربیتی و پرورشی علاقه‌مند بود و با دبیران و مربیان پرورشی همکاری و همگامی داشت. در سال سوم راهنمایی همراه دیگر دوستان و دانش‌آموزان در صحنه‌های تظاهرات علیه نظام شاهنشاهی شرکت داشت. با شروع جنگ تحمیلی نیز با آگاهی و معرفت تمام و با داشتن شور و احساس ضداستکباری راهی میادین نبرد شد. سیدمرتضی علی‌رغم سن کم، درک و بینش مردان تاریخ را پیدا کرده بود. همان‌طور که از وصیت‌نامه شهید برمی‌آید، این حقیقت را آشکار می‌سازد که او ره صد ساله را چند شبه طی کرده بود. درود و سلام فراوان به شهیدی که جلو‌تر از زمان و طولانی‌تر از سن و عمر خویش، هم فهمید و هم عمل زیبای خدایی که برای همیشه خواهد ماند را از خود به یادگار گذاشت.