سال ۱۳۳۱ش در زمان اوج اختناق حکومت محمدرضا پهلوی، کودکی از تبار سربازان الله پا به عرصه گیتی نهاد و در کنار مزار مرد علم و دانش بوعلی سینا در شهر همدان پرورش یافت: شهید پرویز خیامیان. پدرش محمود ضمن کار کشاورزی، برای تأمین معاش خانواده در بازار نیز کار می‌کرد. پرویز در سایه تعلیمات دینی خانواده و یاری پدر و مادر تحصیلاتش را تا پایان مقطع دبستان ادامه داد و به‏علت عدم امکانات مالی، با یاد گرفتن ماشین‏نویسی، شب‌ها در کارخانه‌ای مشغول به‏کار شد و توانست مدرک دیپلم خود را دریافت نماید. خیامیان در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کرد، اما پس از قبولی به عللی از حضور در کلاس‌ها انصراف داد و به تهران مهاجرت کرد. سپس به‏عنوان همافر در ارتش به فعالیت پرداخت. در سال ۱۳۵۵ش به مبارزه علیه رژیم فاسد شاه روی آورد. خیامیان در زمان حکومت شاه به‏علت فعالیت‌های سیاسی خود به‏همراه تعدادی از همکارانش دستگیر شد تا با انتقال به نقطه‌ای نامعلوم او را تیرباران نمایند، اما با درایت امت حزب‏الله آن‌ها نجات پیدا کردند و در جمع تظاهرکنندگان قرار گرفتند. وی در سال ۱۳۵۶ش با بانویی پارسا ازدواج کرد و یک فرزند دختر از خود به یادگار گذاشت. با ورود امام (ره) به ایران به‏طور خصوصی به ملاقات ایشان رفت و با مشاهده زندگی ساده بنیان‏گذار جمهوری اسلامی ایران، تصمیم گرفت در این مورد از امام (ره) پیروی نماید. خیامیان در زمان غائله کردستان به آنجا رفت و چند مرتبه توسط احزاب کومله و دمکرات دستگیر شد اما هربار دست قدرتمند خدا او را از چنگال دشمنان اسلام نجات داد. با شروع جنگ تحمیلی، فعالیتش را در پادگان گسترش داد و در تعمیر هواپیماها و آماده کردن آن‏ها نقش عمده‌ای ایفا نمود. سرباز مبارز و متدین لشگر روح‏الله (ره) هیچ‌گاه مردم مظلوم و مستضعف را از یاد نمی‏برد. پرویز، آخرین‏بار در هفدهم خردادماه ۱۳۶۰ش عازم جبهه‌های نبرد شد و در تاریخ بیست و یکم خردادماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در سن بیست و نُه سالگی بر اثر سقوط هواپیما از آسمان زیبای ایران به عرش اعلا پر گشود. پیکر پاک شهید پرویز خیامیان را چند روز بعد، در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپردند.