به اعتقاد نویسنده این مقاله «اگر از طرف دولت عراق سهل انگاری نمی شد، آیت الله خمینی قادر به برقراری ارتباط با طرفدارانش درایران و تحریک آنها نمی گردید... علمای شیعه در ایران وزنه مهمی را تشکیل می دهند و دولت ترجیح می دهد با آنها دوست باشد تا دشمن...»