ناشناس ( تحصیلات : راهنمایی ، 14 ساله )

سلام من خیلی تنهام کسی با من دوست نمیشه نه اینکه نخوام دوست داشته باشم بقیه بین منو و دیگران فرق می زارن معلم هامون هم همین طور من درسم مگه بده مگه اخلاقم بده مگه بچه بدی هستم منم بنده خدا هستم چرا اخه حتی خدا هم منو دوست نداره چرا اخه منم انسانم دل دارم کسی به من چرا توجه نداره


مشاور (خانم مریم مردانی)

با سلام و عرض ادب دوست عزیز پیش از اینکه در مورد نظر دیگران درباره شما صحبت کنیم به باور و نظر شما در مورد خودتان می پردازیم. چنانچه گفتید به نظر شما خدا هم شما را دوست ندارد و احتمالا این نتیجه را بر مبنای برخی شواهد بدست آورده اید. از اینجا می توان فهمید که پیش از هر چیز خود شما خودتان را باور ندارید و خود را دوست نمی دارید. دوست عزیز خداوند بدون شک بندگان خود را دوست دارد و نعمت هایی که هر لحظه به انسان عطا می کند تنها گواه کوچکی بر این مسئله است. بنابراین برای ایجاد تغییر لازم است از خودتان شروع کنید. احتمالا عوامل مختلف در کنار هم قرار گرفته و باعث شده شما به این نتیجه برسید که موجود دوست داشتنی نیستید . در حال حاضر این فکر به عنوان یک باور در شما تبدیل شده که می تواند ابعاد مختلف زندگیتان را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین برای هرگونه تغییری در در برخورد دیگران با شما لازم است از خود شما شروع کنیم . دوست عزیز پیش از هر چیز از شناخت خود شروع کنید. لازم است بدانید که چه توانمندی هایی دارید و از این توانمندی ها در راستای چه اهدافی می توانید استفاده کنید. مثلا همانطور که عنوان کردید در تحصیل و اخلاق فرد موفقی بوده اید. این دو به عنوان دو امتیاز بزرگ برای فردی در سن شما هستند. پیش از هر چیز به این توانمندی ها فکر کنید که ً من به لطف خدا فردی درس خوان و خوش اخلاقم. پس از این دو توانمندی می توانم برای کمک به دیگران استفاده کنم. مثلا به افراد ضعیف تر در دروس می توانم کمک کنم یا محیط های دوستانه غمگین را شادتر کنم ً. دوست عزیز گاهی هریک از ما با وجود توانمندی های بسیار بازهم تا حدی که انتظار داریم از جانب دیگران مورد توجه قرار نمی گیریم چراکه به این توانمندی ها باور نداریم. دیگران معمولا به افرادی اتکا می کنند و افرادی را برای دوستی و صمیمیت انتخاب می کنند که اعتماد بنفس خوبی داشته باشند. شما اگر از لحاظ بدنی فرد توانمندی هستید پس بهتر است بخشی از انرژی خود را در یادگیری یک رشته ورزشی قرار دهید. در اینصورت وقتی در مدرسه یا محیط های دوستانه این توانمندی خود را در مثلا فوتبال، والیبال یا شطرنج نشان می دهید و هر بار ابتدا خودتان پیش قدم شده و با اعتماد به نفس در گروه حاضر شدید به تدریج این دیگران هستند که شما را برای همراهی انتخاب می کنند. همچنین درمورد معلمان نیز لازم است عرض کنم که این افراد ممولا به دانش آموزانی توجه بیشتری دارند که توانمندی های خود را بیشتر به نمایش میگذارند. مثلا برای پاسخ گویی به سوالات یا حل تمرینات داوطلب می شوند. بنابراین پیش از آنکه منتظر تغییر رفتار دیگران باشید از خودتان شروع کنید.