ناشناس ( تحصیلات : فوق لیسانس ، 26 ساله )

سلام من 26 سالمه فوق لیسانس دارم از یک رشته خوب در یک دانشگاه خوب پارسال کنکور دکترا دادم مصاحبه هم رفتم ولی قبول نشدم امتیازم هم بالا بود و احتمال قبولیم هم 90 درصد بود ولی سه نفر بیشتر ظرفیت نداشتن و من قبول نشدم. امسال افتان و خیزان میخوام دوباره شرکت کنم خیلی خوب نخوندم امااحساس میکنم دکترا اگه ندم و نرم همیشه مثل یه داغ رو دلم بمونه مثل یه چیزی که میتونستم داشته باشمش ‎ولی ندارم‎ چون تنبلی کردم‎ دوما ‎دکترا خیلی سخته‎ اونم دانشگاه ما ‎
اگه برم دکترا کلا همه مسیر زندگیم عوض میشه‎ باید هی سرم تو درس و پزوهش ووووو‎ باشه
این یه بعد قضیه‎
بعد دیگه شوهر‎ه من خواستگارهایی که داشتم این مدت اکثرا دیپلمه بودن با کار ازاد که من هیچ کدومش رو دوست ندارم و اکثرا جواب رد دادم
چند مورد با تحصیلات بودن که خوب منجر به ازدواج نشده من توی شهرستان زندگی میکنم و مدام اطرافیانم بهم غر میزنن که این همه درس خوندی چی شد چرا کار نمیری چرا میخای ادامه تحصیل بدی چرا اینقدر ایراد میگیری من میگم سختگیری الان بهتر از دعوای بعده من احساس میکنم ادمی نیستم که بتونم با یه ادم دیپلمه زندگی کنم
دلم میخاد شوهرم از من بالاتر باشه بهتر باشه که کمکم کنه درکم کنه ولی این داره به قیمت بالا رفتن سنم تموم میشه نمیدونم اصلا درسته یا نه
بعدش خواستگار که میاد من اصلامیترسم بهشون بگم میخام دکترا بخونم. میگم وقتی اطرافیانم این طور میگن که چرا میخای درس بخونی خدا به داد غریبه ها برسه؟ چطور بهشون بگم که میخام درس بخونم اونم 5 سال نه بچه دار بشم و همش سرم تو کتاب باشه
از طرفی میگم ارزومه و شاید یه روز پشیمون بشم
چیکار کنم من کمتر از 1 ماه دیگه کنکور دکترا دارم دقیقا یه روز امیدوارم کلی میخونم یه روز نا امید گریه میکنم
شما بگید چیکار کنم
اگر جواب دادید یه بعد دیگه که کار هست رو میگم


مشاور (خانم صفری)

باسلام خواهر عزیزم شرایط شما قابل درک است و البته تعارضی که برایتان پیش آمده طبیعی است و در میان اکثر بچه هایی که به تحصیل علاقه دارند دیده می شود, ولی می توانید با یک اولیت بندی آن را برای خود حل کنید . اما اولویت بندی این مسئله بر چه اساسی صورت بگیرد. مسئله ی مهم در این موارد این است که شما اولویت را به انتخابی بدهید که اگر از زمان طی شده بگذرد برایتان قابل جبران نباشد. با این توضیحاتی که ارائه دادید به نظر می رسد از نظر فرهنگی در مکانی زندگی می کنید که ازدواج زودتر دخترخانم ها رایج باشد , اگر همین طور است و احساس می کنید با بالاتر رفتن سن تان شانس ازدواج خوب را از دست می دهید, می توانید پس از شناخت کامل و بررسی خواستگارها یکی از آنها را انتخاب کنید. البته تنها نگرانی من این است که مبادا بر اساس فشار فرهنگی و ترس از بالا رفتن سن تان اقدام به این کار کنید, در مورد تحصیل تان هم با ایشان بعد از اینکه تکلیف تان با خودتان مشخص شد با خواستگارتان هم می توانید در این مورد صحبت کنید. و نکته ی دیگر که برایتان مهم به نظر می رسد همتا بودن خواستگاران با شماست که می توانیم در مکاتبه ی بعدی در مورد آن صحبت کنیم. و اما جنبه ی دیگر تحصیل شماست که لازم می بینم توضیح مختصری هم در این مورد بدهم. تحصیل در مقطع دکتری با تحصیل در مقاطع کارشناسی و ارشد تفاوت زیادی دارد, اگر چه به رشته ی تحصیلی شما هم بستگی فراوان دارد. اما در اکثر رشته ها به این نحو است که شما در این مقطع نهایتا سه ترم تحصیلی آموزش نطری دارید که بیشتر از 2 روز در هفته وقت شما را نمی گیرد و اداره و تنطیم بیشتر زمان موجود با خودتان است و از طرفی فشار امتحانات هم کمتر از مقاطع پایین تر است. به این معنا که تحصیل در مقطع دکتری منافات زیادی با ازدواج شما پیدا نمی کند به شرطی که خودتان بتوانید برنامه ریزی مناسبی داشته باشید و در ثانی با فردی زندگی تان را شریک شوید که نسبت به تحصیل شما حس خوبی داشته باشند و در این کار همراه شما گردند. و نکته ی دیگر اینکه با تصویب آیین نامه جدید شما در سال دو بار می توانید برای امتحان دکترا شرکت کنید. پس پیشنهاد من این است که در این یک ماه باقی مانده با عزمی راسخ تمرکزتان را بر امتحان دکتری بگذارید که انشالا امسال قبول شوید و پس از قبولی به صورت جدی به خواستگارانتان فکر کنید زیرا اگر بتوانید پس از قبولی و شروع دکترا نامزد هم بکنید تا مقدمات ازدواج و زندگی مستقل شما فراهم شود یعنی در مدت یک الی یک سال و نیم , دروس نظری شما تمام شده و در امتحان جامع شرکت کرده اید و پس از ازدواج تنها تمرکزتان بر پایان نامه و پژوهش متمرکز می شود و در عین حال فرصت کافی برای رسیدگی به همسرتان را هم دارید.