ناشناس ( تحصیلات : فوق لیسانس ، 33 ساله )

سلام.
دختری 33 ساله هستم که در یک خانوادۀ پرجمعیت سنتی مذهبی بزرگ و تربیت شدم که به فراخور شرایط خانوادگی و شغلی و تحصیلی خواستگارانی داشتم اما مدام فکر می کردم بلوغ زندگی مشترک و تشکیل خانواده را ندارم.
اما مدتی هست که فکر می کنم آمادگی تشکیل خانواده و پذیرش مسولیت زندگی مشترک و نقش همسر و مادر بودن رو دارم.
به خاطر همین چند ماه پیش در یکی از سایت های همسریابی ثبت نام کردم و با آقایی 35ساله آشنا شدم.
بیش از دو ماه هست که با هم مکالمۀ تلفنی داریم و چند باری هم هم دیگه رو ملاقات کردیم.
فردی محترم، مودب، خوش اخلاق، مهربان و البته مقید هستن.
در مورد ازدواج و معیاهارمون صحبت کرده ایم و به توافق نسبی رسیده ایم.
اما چند نکته وجود داره که می خوام با شما در میان بذارم و ازتون مشورت بخوام.
من هرگز دنبال زیبایی نبودم با این حال این فرد از نظر ظاهری خیلی باب میل من نیستن.
شرایط مالی مساعدی ندارن.
تهران زندگی نمی کنن ولی از نظر شغلی شرایط شون طوری هست که به محض ازدواج می تونن انتقالی بگیرن
از نظر تحصیلی ایشون کاردانی هستن و من کارشناسی ارشد.
علاقۀ ایشون نسبت به من خیلی زیاد و در حد عشق اما علاقۀ من در حد یک احترام و علاقۀ ساده که به خاطر خوب و قابل اعتماد بودن شون شکل گرفته.
از نظر مذهبی و خانوادگی هم کفو هستیم.
آیا نکاتی که در موردشون صحبت کردم از یک ترس و وسواس ناشی می شه یا باید در موردشون بیشتر فکر کنم و به عنوان یک مشکل باهاش برخورد کنم؟!
متشکرم.


مشاور (خانم مولوی زاده)

با سلام خدمت شما خواهر گرامی دوست خوبم؛ خوشبختانه سن شما در حدی است که بخوبی می توانید بسیاری از مسائل را تشخیص دهید. همچنین کسب شناخت از طرف مقابل نیز برای شما به مراتب سهل تر می باشد. به شما دوست عزیز توصیه می شود که پس از انجام مراسم رسمی خواستگاری دوره آشنایی خود را با آگاهی خانواده ها آغاز نموده و در جهت کسب شناخت از تناسب ها و آگاهی از حصول شرایط ازدواج این دوران را طی نمایید. به تجربه ثابت گردیده در اکثر مواردی که تناسب در زوجین در سطوح بالا ارزیابی گردیده، در دوران آشنایی بین آنها علاقه ایجاد گردیده که ان شاءالله با طی این دوران و ایجاد علقه در بین شما و فرد موردنظرتان نگرانی شما برطرف گردیده و زندگی عاشقانه خود را آغاز می نمایید. با آرزوی خوشبختی و سعادت برای شما دوست عزیز