ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 27 ساله )

سلام
وقتتون بخیر
من حدود ۱۰ ماهه ازدواج کردم و الان توی دوران نامزدی هستیم
روزای خوب و بدی داشتیم و البته روزای خوب خیلی بیشتر بوده ، اما روزای بد بیشتر خودشو نشون میده
اینو لازمه بگم که من و خانومم به صورت سنتی ازدواج کردیم و با معرفی دیگران آشنا شدیم و خودمون فقط یک هفته قبل از عقد همدیگه رو دیدیم و فقط یکی دوبار باهم صحبت کردیم
من کارمند یه شرکت خصوصی هستم و همسرم تکنسین اتاق عمل
خدمتتون عرض کنم مشکل ما از اونجایی شروع شد که من توی سه چهارماه اول خیلی بداخلاق بودم و به همه چی گیر میدادم و خلاصه از این غیرتی بازیهای الکی و تاثیر بدشو توی زندگیم حس کردم واسه همین خیلی زود و پس از سه چهارماه خودمو اصلاح کردم و الان خیلی از رفتارام عوض شده ، شاید بشه گفت در حدود ۸۰ درصد اما اون تصویر ذهنی بد که از اول زندگیمون توی ذهن خانومم شکل گرفته باعث بی اعتمادی و بدبینی شده ، درصورتی که من نه دروغ میگم نه هیچ کار اشتباهی
از همه چیزمم مطلع هستن ، هرجا میرم بهشون اطلاع میدم ، هر کاری میکنم در جریان میذارمشون ، کارایی که دوس ندارن انجام نمیدم و ....
گوشیمم آزاده و ایشون هر موقع دوس دارن میتونن چک کنن و خلاصه همه چیزم فک میکنم درسته
تنها مشکلم رفتارای اول زندگی بوده
حالا خانومم سر هر چیزی از من ناراحت میشن ، حتی با یه شوخی کوچیک که یه ذره حس کنن خوب نیس همه چیو خراب میکنن تا جایی که حرف طلاق پیش کشیده میشه
احساس ناامیدی و یاس و شکست دارن
احساس میکنه دوسشون ندارم
احساس میکنن هرچیزی که بهشون میگم دروغه
اما اینقد دوسشون دارم و اینقد برام مهم هستن که حاضرم واسشون خیلی کارا کنم که توی این مدت هم تا جایی که تونستم کردم
البته خیلی وقتا رابطمون خوبه ، میریم مسافرت ، خوش میگذره ، حرفای عاشقانه و مثبت میزنیم ، میگیم و میخندیم
اما هر ماهی یکی دو بار این مشکل پیش میاد که مارو افسرده و ناراحت میکنه
میخوام کمکم کنید تا بدونم مشکل کارم کجاست؟ من که رفتارای بدمو گذاشتم کنار
دیگه گیر نمیدم ، هیچی نمیگم
حتی بخاطر اینکه اذیت نشن از خیلی از خواسته هام گذشتم
اما نمیدونم چیکار کنم که امید به زندگی داشته باشن
ممنونم


مشاور (خانم مولوی زاده)

با سلام برادر گرامی؛ به نظر می رسد روابط شما در حد متعادل بوده و ماهی یکی دوبار دلخوری جای نگرانی چندانی ندارد. چرا که همه ما با نوسانات خُلقی در زندگی روزمره خود روبرو گردیده و ممکن است در طول یک هفته نیز افت و یا افزایش خُلق داشته باشیم. این مسئله بخصوص در خانمها در سیکل ماهانه بیشتر خود را نشان می دهد. خانم ها به دلیل تغییرات هورمونی در دوره عادت ماهانه دچار کاهش خُلق می گردند که البته بی حوصلگی و یا بهانه جویی های آنها در این دوران کاملا طبیعی بوده و از همسران انتظار می رود که در این دوران با گذشت و درک بیشتر از شرایط، بزرگواری بیشتری داشته و با همسران خود رفتاری توأم با مهربانی و عطوفت بیشتر داشته باشند. البته شما به خاطراتی از دوران اولیه ازدواج خود اشاره ای داشتید که البته فرمودید با گذر زمان اصلاحاتی صورت گرفته و به کلی رفتارهای تعصب آمیز خود را کنار گذاشته اید که این مسئله جای تبریک و امیدواری دارد. البته خدمت شما عرض می نمایم که ممکن است ترس و نگرانی ای از استمرار و یا تکرار آن رفتارها از جانب همسرتان نسبت به شما وجود داشته باشد ولی شما با گذشت زمان تغیرات مثبت را در خود به ایشان ثابت نموده اید و یک احتمال ضعیف نیز وجود داشته و آن اینکه همسر شما به دلیل نگرانی در خصوص تکرار رفتارهای نامؤثر شما تحریک پذیرتر گردیده و نگران از آینده زندگی مشترکتان می باشد. در اینجا به شما دوست عزیز توصیه می گردد که نسبت به رفتارهای خود دقت نظر بیشتری داشته و کماکان در جهت اصلاح و بهبود روابط خود تلاش لازم را بفرمایید. البته این بدان معنی نیست که شما با گذشت از بسیاری از نیازها و انتظارات خود سعی در اثبات خود بنمایید. نیازهای شما حق مسلم شما بوده و همسر شما نیز در قبال شما وظایفی داشته که بایستی نسبت به آن وظایف احساس مسئولیت نماید. گذشت از حقوق مسلم شما به هیچ وجه به صلاح رابطه شما نبوده و بر عکس روابط شما را در گذر زمان دچار آسیب می نماید. شما و همسر عزیزتان بایستی به این موضوع واقف گردید که هر کدام از شما در زندگی مشترک دارای حقوقی بوده و رعایت حدود در انجام وظایف از طرفی و انتظار از طرف مقابل در خصوص رعایت حقوق از طرف دیگر امری بدیهی و مسلم می باشد. بنابراین شما دوست عزیز نیز ضمن رعایت حدود تعیین شده در برخورد با همسر با دارا بودن ارزش خودبودن، همسر خود را نسبت به اقتدار خویش آگاه ساخته و ایشان را نیز در راستای حفظ حدود در روابط یاری نمایید. اینگونه روابط شما از استحکام و دوام بیشتری برخوردار بوده و صمیمیت در روابط شما اعتباربیشتری می یابد. با آرزوی خوشبختی و سلامتی برای شما دوست عزیز