مدت زمان عقدماندن

با سلام و تشکر از ارتباط شما با «راسخون»، قرآن کریم دستور العمل مستقیمی در این رابطه ندارد ولی بسیاری از آیات بر اهداف ازدواج تأکید دارند.
برای این دوران نمی توان مدت قطعی و محدوده زمانی خاصی را مشخص کرد زیرا شرایط افراد و خانواده ها و روحیات و آداب و رسوم شان با یکدیگر متفاوت است. طول مدت دوران نامزدی بستگی به توافق دو طرف و خانواده های آنها دارد، اما با توجه به تحقیقات انجام شده و تجربیات موجود در این زمینه می توان گفت:
مدت مطلوب نامزدی و عقد بستگی، 6 ماه است و بهتر است از این مدت بیشتر نشود. زیرا طولانی تر شدن مدت نامزدی موجب بروز آسیب هایی برای زندگی مشترک می شود، که در ادامه به آن ها اشاره خواهد شد. اما در صورتی که دختر و پسر در دوران نامزدی زیاد همدیگر را نمی بینند و ارتباط آنها کم باشد، مثلا هر سه ماه یک بار همدیگر را می بینند، این مدت می تواند 12 تا 18 ماه هم ادامه پیدا کند. البته دوران نامزدی گاهی اوقات به خاطر مشکلات و فراهم نبودن شرایط و امکانات مالی و .... طولانی می شود و چون امکان تشکیل خانواده مستقل وجود ندارد، طبیعی است که در این صورت دوران نامزدی طولانی خواهد شد. به عنوان مثال یکی از موقعیت هایی که به طولانی شدن دوره نامزدی توصیه می کنیم، نیاز به ازدواج در عین فراهم نبودن شرایط اقتصادی، فقدان شغل، اشتغال به تحصیل و در پیش داشتن خدمت سربازی است. در این شرایط، حمایت مالی و کاهش انتظار خانواده ها و تلاش پاره وقت شغلی دانشجو، در کنار قوانین تسهیلی نظام وظیفه برای متأهلین، راه را برای دوری از گناه و افزایش انگیزه تحصیلی و شغلی فراهم خواهد نمود. اما اگر پسر و دختر با اخلاق و روحیات یکدیگر نسبتا آشنا شده اند و به مدد قناعت و پایین آوردن سطح انتظارات، از امکانات اولیه تشکیل زندگی برخوردارند، وجهی برای طولانی شدن این زمان وجود ندارد.
 
* مضرات طولانی شدن دوران نامزدی و عقد : (البته نمی توان گفت طولانی شدن در تمام موارد مضر است چون گاهی اجتناب ناپذیر است و چاره ای از آن نیست)
1. از آنجا که زن و شوهر نمی توانند به ارضاء کامل نیازهای جنسی خود برسند، به طور آگاهانه یا ناخودآگاه بهانه های مختلفی را مطرح و گرفتار ایراد گیری های بی منطق و دلیلی می شوند که آرامش روابط را به خطر می اندازد. چه بسا خود دختر و پسر هم از منشأ و سرچشمه آن اطلاعی نداشته باشند. این گونه است که همسران جوان، ازدواج را سوهان روح می یابند، نه تسکین آن. البته مطالبی که در موضوع رابطه جنسی نامزدها خواهیم اورد، بخش زیادی از این مشکل را بر طرف خواهد نمود.
2. خانواده هایی که گرفتار افکار منفی و اشتباه درباره دوره نامزدی یا قوانین کنترل کننده افراطی و سخت گیرانه هستند، فشار روانی زیادی را تولید و توزیع می کنند. با طولانی شدن مدت نامزدی، توزیع این فشار منفی از چرخه پدر و مادر گذشته، رفتار و هیجان جوان تازه ازدواج کرده را درگیر می نماید که به شکل مستقیم یا غیر مستقیم، رابطه او با همسرش را نیر تحت تأثیر قرار می دهد. اگر در خانواده شان فرزند بزرگ و دم بخت دیگری حضور داشته باشد، این وضعیت ناخرسندکننده تر خواهد بود.
3. به مرور زمان، هر یک از پسر یا دختر با ازدواج و عقد، یک نوع دلبستگی شدیدی به همسر خود پیدا می کند و از آنجا که نمی تواند به میزان مورد نیاز با همسر خود باشد، احساس تنهایی می کند. این احساس نا مطبوع در فضای روانی دختر، تأثیر منفی بیشتری می گذارد زیرا تمایل روانی و فطری به تمرکز عاطفی و همسویی ذهنی در عشق دارد و اکنون خود را در تعارض نقش فرزند بودن و همسر بودن می بیند. همان گونه که پسر نیز به دلیل استقلال طلبی ذاتی، با طولانی شدن دوران نامزدی، گرفتار احساس بیهودگی انتظار و دچار آشفتگی روحی و اغتشاش ذهنی خواهد شد.
4. یکی دیگر از نکات، سخنان اطرافیان، خویشان و همسایگان و ... است که با طولانی شدن این دوران به حدس و گمان های بی اساس روی می آورند و چراها و فلسفه های مختلفی را طرح می کنند که چه بسا هیچ کدام به واقعیت نزدیک نباشد و به تدریج در زندگی این زن و شوهر جوان وارد شده و آنها را دچار آشفتگی می کند.
5. فشار اقتصادی بر خانواده دختر به جهت پذیرایی از داماد، محدودیت مکانی احتمالی دختر در منزل پدر و سختی ارتباط، وجود خواهر یا برادران دختر در منزل پدری و محدودیت در ارتباطات عاطفی بین زوج جوان و برجسته شدن احتمالی نقاط ضعف و ایجاد تردیدهای بیجا در دختر و پسر از دیگر مضرات طولانی شدن دوران عقد محسوب می گردد. موفق باشید .