روانشناسی: در بچگی اضطراب جدایی داشتم.الان که بزرگ شدم آیا درمانی داره؟

سلام و عرض ادب خدمت شما پرسشگر محترم. از اینکه سوال خود را با سایت راسخون در میان گذاشتید، سپاسگزارم. بیان کردین" برای رفع اضطراب جدایی که از بچگی داشته ام در این سن  چه توصیه هایی دارید؟": بزرگوار، سن و جنسیت خود را لحاظ نکردین،  من از جمله یتان چنین استنباط می کنم که شما یک فرد جوانی هستید که از کودکی دچار اضطراب جدایی بودید. شما در مورد علائمی هم که دارید توضیحی ندادید، با توجه به اینکه تشخیص این اختلال توسط روانشناس انجام می شود و تنها از روی بعضی نشانه ها نمی توان برچسب زد،  لذا من علائم این اختلال را بیان می کنم: اضطراب جدایی یک نوع اختلال هست و به صورت منفی بر عملکرد اجتماعی، تحصیلی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر تأثیر می گذارد. ترس یا اضطراب به دلیل جدا شدن از کسانی که به آن‌ها دلبستگی و وابستگی دارد پدید می‌آید. این ترس یا اضطراب بیش از اندازه، توسط حداقل سه مورد از علائم زیر نشان داده می شود :
١- ناراحتی بیش از حد مکرر هنگام پیش بینی یا تجربه کردن جدایی از خانه یا از اشخاص دلبسته اصلی.
٢- نگرانی دائم و بیش از حد در مورد از دست دادن اشخاصی دلبسته اصلی یا درباره وارد شدن صدمه احتمالی به آن ها مانند بیماری جراحت بلایای مرگ.
٣- نگرانی دائم و بیش از حد در مورد واقعه ناگوار (مثل گم شدن، مورد آدم ربایی قرار گرفتن، تصادف کردن، مرگ) که موجب جدایی از شخص دلبسته اصلی شود.
٤- اکراه یا امتناع مداوم از بیرون رفتن، دور شدن از خانه،  رفتن به مدرسه،  رفتن به محل کار، یا جای دیگر به علت ترس از جدایی.
٥-همیشه و به شدت می‌ترسد یا نمی‌خواهد در خانه یا جاهای دیگر تنها یا بدون یکی از افراد مهمی که به او دلبسته است بماند.
٦- همیشه می ترسد یا نمی‌خواهد در جای دیگری جز خانه‌ی خودش بخوابد. یا اصلاً دوست ندارد ، بدون حضور یکی از افراد مهمی که به او دلبستگی دارد بخوابد.
٧- کابوس های مکرر که موضوعات جدایی را در بر دارند.
٨- شکایت های مکرر نشانه های جسمانی (مثل سردرد، دل دارد، تهوع، استفراغ) وقتی جدایی از اشخاصی دلبسته اصلی روی می دهد یا انتظار می رود.
چند راهکار برای شما پیشنهاد می دهم:
1- تشویش‌ها، ترس‌ها و نگرانی‌ها و تمام چیزهایی که موجب اضطراب و تنش شما می‌شوند و نشان از وابستگی بیمارگونه شما دارد را روی کاغذ بیاورید. این عمل باعث می‌شود تا چیزهایی که باعث ناراحتی شما می‌شوند، فشار کمتری روی شما بیاورند. با این کار ذهنتان را رها می‌کنید تا از طریق آن زباله‌های فکری‌تان را تخلیه کنید.
2-عزت نفس خود را بالا ببرید. روی نکات مثبت و موفقیت‌هایتان تمرکز کنید. نه گفتن را یاد بگیرید. به خواسته هایتان توجه کنید. در ذهنتان تصویر مثبتی از خود داشته باشید.
 3– به تدریج سعی کنید، اوقاتی را به تنهایی سپری کنید و به این مسئله فکر کنید که تنهایی نیز می‌تواند لذت بخش باشد و حتما لازم نیست تمام اوقات خود را با فرد دیگری بگذرانید. می‌توانید از این فرصت استفاده کنید و کارهای مورد علاقه‌تان را انجام دهید: کتاب‌خواندن، ورزش کردن، یادگیری چیزهای جدید و ... در واقع  لحظات کوچکی که در تنهایی با خودتان می‌گذرانید، می‌تواند لحظات ناب شادی بخشی باشند تا از نبودن دیگران به وحشت نیافتید.
4- همیشه زمان هایی وجود دارد که افکار منفی و باورهای غیرمنطقی شما را محاصره می کنند، اما شما باید هوشیار باشید که این ها ساخته و پرداخته ی ذهن شما هستند و واقعیت ندارند و نباید اجازه بدهید که به درونتان نفوذ کنند. مثلا این فکر که من  یک ساعت هم نمی توانم از مادرم به دور باشم، باعث شکل گرفتن رفتار واحساس اضطرابی در شما می شود که می توان با جایگزین کردن افکار مثبت و منطقی اصلاح کرد. ممکن است این کار در ابتدا راحت نباشد اما هنگامی که خود را با استفاده از نگرش مثبت  و لذت بردن از اتفاقات خوش زندگی برای روزی که پیش رو دارید آماده می کنید ، متوجه خواهید شد که نیروهای استرس زای خارجی مزاحم شما نخواهند شد . و در نهایت، درمان اختلال اضطراب جدایی با روان درمانی انجام می شود و با توجه به اینکه شما از دوران کودکی دچار این اختلال هستید لازم است حتما به روانشناس مراجعه کنید.
موفق و پیروز باشید.

بیشتر بخوانید:
اختلالات اضطرابی