بی دلیل به خانمم مشکوک شده بودم و الان پشمونم"چطور میتونم به خودش ثابت کنم که بهش اعتماد دارم؟

«بالاترین پیمانی که می توانیم با همسر خود ببندیم این است : بیا تا ابد، اعتماد بین ما حاکم باشد».
با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.
همانگونه که می‌دانید، پیوند ازدواج بین مرد و زن براساس احساس نیاز به آرامش است. قرآن زن و مرد را لباس یکدیگر مى‏داند (بقره، آیه 187) و شرط رسیدن به آرامش را عشق و مودت معرفى مى‏کند (روم، آیه 21) عشق به همسر مانند نهال درختى است که اگر به او توجه نشود خشک مى‏شود. پس لازم است دائما تقویت شود و از آسیب‏ها دور بماند. یکی از مهمترین آسیب ها که ممکن است نهال عشق و محبت را پژمرده کند ، شک و بدبینی به همسر است.هر فردی باید نسبت به هم نوع خودش، خاصه کسی که هم وطن و هم دین اوست، حسن ظن داشته باشد، حال چه برسد به همسر، که نزدیکترین و بیشترین روابط عاطفی را با فرد دارد، و رفتارهای او را به خوبی و زیبایی تعبیر کند. البته حسن ظن داشتن را نباید با ساده لوحی و ساده اندیشی و خوش بینی بی اساس یکی دانست؛ ولی وقتی رفتاری از همسر خود می بینید و یقین به نادرستی آن ندارید و می توانید برداشت های مختلفی از آن بکنید، باید آن را به خوبی تعبیر کنید و با توجیه های مختلف رفتار او را پیش خود موجه جلوه دهید. این وظیفه دینی هر انسانی است و باعث رویش مهر و محبت و فضای اعتماد بین همسران می شود. مثلا اگر شما فردی را در خیابان می بینید که یک بسته اسکناس از روی زمین برداشت و در جیبش گذاشت، نباید پیش خود بگویید که او این پول را برای خودش برداشته است و کار گناهی انجام داده، بلکه باید به او حسن ظن داشته باشید؛ مثلا پول خودش بوده و برگشته و آن را برداشته، یا می خواهد آن را به صاحبش بر گرداند و ... در رفتار با شریک زندگی هم باید همین نگاه را داشته باشید. در اسلام شدیداً از ترتیب اثر دادن به گمان‏هاى بیهوده و بى‏اساس منع گشته و از انسان‏ها خواسته شده تا زمانى که به مسأله‏اى یقین و علم پیدا نکرده‏اند، درباره آن قضاوت نکنند؛ چرا که عمل به ظنّ و گمان، رابطه بین آدمیان خصوصا زن و شوهر را دچار تشویش و سستى کرده و اعتماد را در خانواده از بین مى‏برد. پیشوایان دینى و امامان(ع) از ما خواسته‏ اند که کارهاى برادران مسلمان خود را بر بهترین شکل حمل نماییم و حتى اگر حمل بر صحت و درستى آن مشکل است، تلاش کنیم تا وجه خوبى برایش پیدا کنیم در غیر این صورت همیشه انسان از دیگران و گفتار و کردار آنان وحشت داشته و چنین خواهد پنداشت که هر عملى که انجام مى‏دهند علیه او صادر گردیده است.حضرت على(ع) فرمود: «مراقب باش که سوء ظن بر تو غلبه پیدا نکند، به درستى که بدگمانى هیچ رفاقتى را بین تو و دوستت باقى نمى‏گذارد»، (بحارالانوار، ج 77، ص 207) ؛ تا انسان یقین به بدى کسى نداشته باشد حق ندارد به او بدبین شود، بلکه باید نسبت به او خوش‏بین باشد. گمان بد و بدبینى وقتى رواست که انسان یقین به بدى داشته باشد وگرنه باید خوش‏بین بود.پرسشگر محترم؛ اعتماد زوجین به یکدیگر یکی از مهمترین سرمایه ها و ارکان زندگی مشترک است. ما از شما می پرسیم آیا وجود آرامش را برای زندگی ای که در آن بی اعتمادی و شک و تردید وجود داشته باشد، می توان متصور شد! شکی نیست که بی اعتمادی زندگی را به کام زوجین تلخ می کند و ارکان زندگی را متزلزل و شاید تا حد ویرانی پیش ببرد. ما احساسات پاک شما را درک می کنیم و می دانیم بی دریغ همسرتان را دوست دارید و این حالت هم به خاطر رابطه ی همسر برادرتان بوده و الا به همسرتان اعتماد دارید و او را عاشقانه دوست دارید.
به نظر ما بهترین کار در این شرایط این است که با او صحبت کنید و از او عذرخواهی نمایید و دلیل نگرانی تان را با محبت و صمیمت با او در میان بگذارید و به او بگویید که چرا تا کنون با او زندگی کرده و این مشکلات روز زندگی است که شما را نسبت به او بی اعتماد نموده است و الا قطعا همسر خوب و مهربانی دارید. 
موفق باشید.

بیشتر بخوانید:
بدبینی چیست؟