ناشناس ( تحصیلات : دیپلم ، 20 ساله )

با سلام و خسته نباشید
واقعیت اینه که من فردی استرسی هستم ... و برای کارهای عادی هم گاهی اوقات استرس میگیزم... کلا کارهایی که برای دیگران شاید عادی باشن تو ذهن من بزرگ هستن... و تو مواقعی که دیگدان به مقدار طبیعی استرس دارن من انقدر استرس دارم که نمیتونم هیچ هیچ هیچ کاری کنم و تمرکزم رو از دست میدم... من یه هفته قبل کنکور انقدر استرس داشتم که نمی تونستم تمرکز کنم و درس بخونم .... کارم شده بود خوردن دمنوش های گل گاو زبون... ولی حالا با صحبت کردن یه کوچولو بهتر میشدم.... این استرس تا روز کنکور هم باهام بود ولی کنکورم رو خوب دادم خداروشکر و الان رشته خوبی میخونم.... ولی نمی دونم چرا یعنی واقعا نمی دونم چرا سر امتحانات دانشگاه به قدری استرس میگیرم که نمیتونم دیگه تمرکز کنم و درس بخونم و عین روزای کنکورم میشم ولی هیچ تاثیر منفی ای تو امتحانام نداره فقط خودم دارم اذیت میشم.... کم کم که پیش میره کلاسا دارم می فهمم که فقط توی درس نیست استرسم.... مثلا اگه خییلی خیلی استرس داشته باشم مثلا موقع صحبت کردن با کسی که برام آدم مهمیه انقدر مضطرب میشم که سرم میلرزه و واقعا نمیتونم جلوشو بگیرم گاهی اوقات هم دستام میلرزه ولی خوب فقط وقتی خیلی خیلی استرسم شدید باشه این جوری میشم ولی واقعا خواهش می کنم یه راهکار بدین برای این مشکلم هم آبرومو میبره هم خودمو اذیت میکنه.... من موندم اون روزی که باید جلوی همه بچه ها کنفرانس بدم چی کار کنم آخه وقتی دست خودم نیست... البته یه چند تا ایراد دیگه هم دارم که نمی دونم به استرس مربوطه یا نه ولی واقعا دوست دارم برطرفشون کنم.... راستش من قدرت تصمیم گیری پایینی دارم یعنی اکثرا بین این کار و اون کار شک دارم فکر کنم اعتماد به نفسم پایینه ولی اگه یه نفر بگه اون کارو انجام بده به نظرم اون آدم منطقیه و داره بهترین راه رو انتخاب می کنه در حالی که اگه خودم اون راه به نظرم می رسید اونو با شک و ترس انجام میدم و همش دوست دارم بقیه تایید کنن من دارم کار درستی انجام میدم و اگه دیگران کارم رو تایید نکنن من اون کار رو انجام نمیدم... احساس می کنم دیگران واقعا عقل بیشتری نسبت به من دارن ... نه این که فقط این جوری بکر کنم این فرضیه بهم ثابت شده... توی روابط اجتماعی بد نیستم ولی خودم فکر کیکنم مطلوب نیستم ... یعنی دوست دارم خودم ولی احساس می کنم خیلی محبوب نیستم... و یه مشکل دیگه که اذیتم می کنه اینه که زیاد می خندم ..‌ به یه چیز یه کوچولو خنده دار خیلی زیاد می خندم و نمی تونم خودمو کنترل کنم ... و این فکر کنم باعث میشه شخصیت سبکی داشته باشم و واقعا نمی خوام تا این حد بخندم... آخه اتفاق افتاده چند دفعه (از بس که می خندم) داشتم می خندیدم و بعد با هم کلاسی های پسرمون چشم تو چشم شدم و خیلی خجالت کشیدم ... همون طور که گفتم علتش فقط این نیست ایجوری احساس می کنم آدم سبکی ام ولی دوست دارم هم خوش رو باشم و هم خنده های کنترل شده داشته باشم... این چند تا مشکلی که گفتم و البته زیاد هم بود فکر کنم😅 رو واقعا دوست دارم تغییر بدم و در شان یه دختر ۲۰ ساله درسخون و مثبت باشم که اخلاقش عالی باشه و در حد سن خودش چون یه وقتایی احساس می کنم رفتارم مثل بچه ها می مونه و زود خوشحال و زود ناراحت میشم و خیلی زودرنج هستم
ببخشید انقدر طولانی شد
قبلا از صبر و حوصله ای که می ذارین ممنونم


مشاور (خانم فهمیده)

در ارتباط با مسئله استرس به نظر می‌رسد استرسی که دارید اتفاقا استرسی سازنده و موثر است. استرسی که باعث کاهش راندمان و عملکردتان نشود نه تنها بد نیست که بسیار خوب است. باعث می‌شود که با انگیزه تر درس بخوانید و درس خواندنتان به خوبی هدایت شود. این که به این استرس بیش از اندازه توجه کنید کمکی به شما نمی‌کند و صرفا سبب می‌شود که شما بیشتر از همیشه در دام این استرس بیفتنید. اما برای مقابله با استرس باید اول این که به ورزش بپردازید (حداقل سه روز در هفته ورزش کنید). ورزش سبب می‌شود تا بر بدن خود و استرسی که مخرب است غلبه کنید و به این ترتیب آرامش بیابید. راه دیگر که باید در این مواقع از آن استفاده کنید، تنفس آرام و دیافراگمی است. هوا را در طی ۴ ثانیه به داخل شش ها دهید و سپس ۳ ثانیه آن را حبس کنید و سپس بازدمی ۴ ثانیه ای داشته باشید. این تنفس را به نحوی داشته باشید که شکمتان تکان بخورد (مانند تنفس نوازدان). این نوع تنفس را به هنگام افزایش استرس انجام دهید ولی در طول روز نیز این تنفس را هر روز به مدت ده دقیقه انجام دهید. سعی کنید در این رابطه (استرس) با فردی که به شما قوت قلب می‌دهد صحبت کنید و به این ترتیب ارامش بیشتری کسب کنید. در ارتباط با خنده های پر سر و صدا هر انسانی با دیگری فرق دارد گرچه متوجه نگرانی شما و عرف های جامعه هستم. اما باید به شما بگویم که برای این خنده ها باید تمرین کنید و تنها راه حل شما تمرین خنده های کوتاه و بی سرو صدا است. حتی عطسه کردن نیز با تمرین می‌تواند از عطسه های بلند و ترسناک به عطسه هایی قابل تحمل و نسبتا کوتاه تبدیل شود. باید در جمع های فامیل مرتب به خودتان یادآوری کنید که خنده های کوتاه بهتر است و هنگامی که جوک می‌خوانید یا حتی در منزل هستید و .... سعی کنید خنده هایتان را کنترل کنید. به هیچ عنوان در این رابطه خودتان را سرزنش نکنید و بدانید که هر انسانی خنده خاص خود را دارد و این مسئله هم قرار نیست به سرعت در شما پایان پذیرد ولی به مرور زمان و با تمرکز بیشتر و تمرین مداوم تا ۶ ماه دیگر تغییرات را در خودتان مشاهده خواهید کرد. هر زمان در هنگام صحبت کردن (مثلا با رئیس دانشگاه و ...) استرس گرفتید به سرعت ذهنتان را از استرس منحرف کنید و به نکاتی دیگر فکر کنید. چرا که مغز سعی می‌کند که به لرزش ها تمرکز کند ولی شما باید به حرفتان و طرف مقابل توجه کنید. در واقع زمانی که به این علایم لرزش توجه کنید بیشتر این علایم تشدید می‌شود و این که احتمالا صحبت را فراموش کنید و منحرف شوید بیشتر است. در عین حال سعی کنید بیشتر از گذشته این گونه سخنرانی ها را داشته باشید. هنگام صحبت به منحرف کردن ذهن از استرس نیز نیاندیشید (چرا که ممکن است وقتی به این می‌اندیشید که استرس نباید باشد و یا این که وای باز هم استرس و یا وقتی که بخواهید به سختی و با زور مغزتان را از این استرس منحرف کنید بیشتر بر آن تمرکز می‌کند)
پس چه کنم؟
باید بگویم که بیش از هر زمان دیگر باید به خودتان بگویید که خب استرس یک اتفاق طبیعی است و همه می‌توانند آن را درک کنند و همه آن را تجربه کرده اند بنابراین اشکالی ندارد. به این علایم بیش از حد توجه نکنید (لرزش دست و تعریق و ....) اما در عین حال بگوید هیچ اشکالی ندارد کمی لرزش را هیچ کسی متوجه نمی‌شود تازه اگر متوجه شوند هم ممکن است تصور کنند که بر اثر کم خونی یا نرسیدن قند خون کافی و ... باشد. به طور کلی هم به یاد داشته باشید که معمولا دیگران این علایم را متوجه نمی‌شوند و این خود ما هستیم که آن ها را متوجه می‌شویم و به ان ها توجه می‌کنیم. در رابطه با مسائل دیگری که نوشته‌اید نیاز است که بیشتر و کامل تر توضیح دهید. سوالات را به خوبی متوجه نمی‌شوم که مثلا ایا در رابطه با پسرهای هم کلاسی مشکلی دارید؟ آیا چه زمان هایی در تصمیم گیری مشکل دارید؟ مثلا انتخاب رشته را چه کسی انجام داد؟ ایا از افراد خاصی اثرپذیری دارید؟
برایتان بهترین ها را آرزو دارم.

بیشتر بخوانید:
استرس و مقابله با آن