خیلی وقتها پسرم به دخترم گیر میده،حتی عصبی میشه و با او برخورد فیزیکی میکنه تکلیف من چیه؟

با سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی.
برای رفع دغدغه شما لازم میدانم به چند نکته اشاره کنم، با توجه به سن پسرتان که گفتید 15ساله هستند، ایشون دوران بلوغ و نوجوانی را میگذرانند و یکی از علائم دوران بلوغ به خصوص در پسرها ترشح هورمون تستوسترون که موجب پرخاشگری در آن ها می شود،به جهت اینکه مشکلی در ادامه پیش نیاید و پرخاشگری پسر شما بخصوص در رابطه با خواهرشان لازم است نکاتی را در نظر داشته باشید، از جمله:
1. فضای خانه را آرام کنید با این کار به فرزندتان کمک کنید تا مراحل انتقال به جوانی را با موفقیت پشت سر بگذارد و سپری کند، مثلا از تنش ها و بحث های سایر افراد خانواده کاسته شود.
2. فرزندان ما بیشتر تابع عملکرد ما هستند تا گفتار ما، پس سعی کنید هر آنچه را که به عنوان نکته تربیتی به او گوشزد می کنید، به.آن عمل کنید. مثلا درست نیست که به او با داد و بیداد بگویید داد نزن و یا اینکه شما و یا فرد دیگری از اعضای خانواده با زدن دیگری مشکلش را حل کند و به او بگوید کسی را نزن. بنابراین مخصوصا والدین الگوی رفتاری فرزندان هستند ،سعی کنید خودتان فنون کنترل خشم را بدانید و از آن استفاده کنید و در مشاجرات از ناسزا گفتن اجتناب کنید و از کوره در نروید. در این مورد هستند فرزندانی که خود کتک خور شخص دیگری هستند و چون زورشان به فرد اصلی نمی رسد این عمل را با کسی که از نظر فیزیکی ضعیف تر است تکرار می کند.
3. از تحقیر، توهین یا مقایسه کردن پسرتان با دیگران بپرهیزید زیرا فرزندانی که تحقیر می شوند به خصوص در دوره نوجوانی که به استقلال می رسند با توسل به زور سعی می کنند قدرت خود را به دیگران ثابت کنند.
4. در دعواهای فرزندانتان مداخله نکنید زیرا این احتمال وجود دارد پسرتان احساس کند شما از خواهرش طرفداری می کنید و رابطه اش با شما نیز شکرآب می شود.
5. مهم نیست فرزند شما چه رفتاری داشته باشد، او نیاز به دوستان داشته شدن،دارد و فکر نکنید چون او پسر است، چون او بزرگ شده است و چون او پرخاشگر است و شاید پررو شود‌ محبت را از او دریغ کنید ،زیرا هستند افرادی که محبت و توجه را از طریق اعمال نادرست مانند اذیت کردن دیگران بدست می آورند.
6. در زمانی که شرایط خوب است و پسرتان ارام است می توانید با او صحبت کنید که بهتر است این حرف ها را پدرش که همجنس او می باشد با او در میان بگذارد و به پسرتان بگوئید که او را درک می کنید و به او توضیح دهید که خشم یک احساس طبیعی است که خداوند در وجود ما انسانها نهاده است و همچنین در تمام طول زندگی افرادی هستند که با رفتارهایشان که مورد پسند ما نیستند موجب عصبانیت ما میشوند، اما روش هایی که برای ابراز خشم خود انتخاب کردی نادرست و غیر قابل پذیرش است.
7. از پیامدهای ادامه دار شدن پرخاشگری برایش بگوئید، مثلا از دست دادن دوستان و محبت اعضای خانواده، شناختنش به عنوان کسی که عصبانیست، در دراز مدت کسی جرات نمیکند با او همکلام شود ، محرومیت هایی در پی دارد مانند اینکه وسیله ای که تمایل داشته برایش فراهم کنید فعلا از داشتنش محروم می شود و ...'
8. قوانین مربوط به خود را با صراحت و قاطعیت برایش مشخص کنید، مثلا در خانه ما همه باید به بزرگتر احترام بگذارند، البته این قوانین برای همه‌ی اعضای خانواده است و برای دخترتان نیز قوانینی وضع کنید که پسرتان فکر نکند در حق او اجحاف شده است.
9. کشف کنید چه چیزی موجب عصبانیت او شده است. آیا غمگین است؟ آیا به کسی نیاز دارد که بدون قضاوت به حرف هایش گوش دهد؟ مشکل اصلی او با خواهرش چیست؟ در این زمینه با خواهرش نیز صحبت کنید و کامتی ار یادآوری کنید و اجازه ندهیدخیلی سر به سر برادرش بگذارد.
10. برای کنترل خشم می تواند راه های مناسب تری را جایگزین کند مثلا ورزش و تفریح به او کمک خواهد کرد تنش کمتری داشته باشد. و شنا کردن بسیار در این راه کمک کننده میباشد.
11. به فرزندتان بیاموزید وقتی عصبانی است محیط را ترک کند و بین عصبانیت و بروز یک رفتار فاصله بدهد با این کار آرام می شود و بهتر میتواند تصمیم بگیرد. و در لحظه عصبانیت از او نخواهید که معذرت خواهی کند.
12. شرایط را طوری فراهم کنید که روابطش با خواهرش بهتر و صمیمانه تر شود در این زمینه خواهرش می تواند مثلا با کوتاه امدن در مواردی کمک کند. امیدوارم راهنمایی بنده کمک کننده باشد.
موفق باشید.

بیشتر بخوانید:

با دعوای خواهر ، برادرها چه کنیم ؟